Balletje hooghouden (Over de Citotoets)

Het Nederlands Kampioenschap Balletje hooghouden (NKB) is weer voorbij. En zoals elk jaar vraag ik me af waarom we onze pupillen dit toch aandoen. Waarschijnlijk heeft iemand ooit eens bedacht dat je een voetballertje in de dop kunt beoordelen aan zijn vermogen om een bal hoog te houden. Of heeft een of ander centraal advieslichaam of wetenschappelijk bureau uit onderzoek geconcludeerd dat dit een goede maatstaf is. Onzin natuurlijk.

Toegegeven, veel goede voetballers kunnen een balletje goed hooghouden, en vermoedelijk konden ze dat op jonge leeftijd ook al. Maar veel goede voetballers bakken er niets van of ontwikkelen hun vermogen pas als ze pupil af zijn. De meeste verdedigers en keepers hoeven trouwens nooit een balletje hoog te houden. Er zijn ook mensen die heel goed een balletje kunnen hooghouden maar het nooit ver schoppen als voetballer: te weinig spelinzicht, onvoldoende conditie, een krukkige moreel – noem maar op.

Door ons blind te staren op hoe goed onze pupillen een balletje kunnen hooghouden, slagen wij er niet in om de goede voetballers onder hen te selecteren. Er gaat bovendien een perverse prikkel uit door ons kromme selectiecriterium. Trainers oefenen in toenemende mate op het balletje hooghouden. Dit gaat uiteraard ten koste van de ontwikkeling van belangrijkere voetbalvaardigheden. Zo kweken we elk jaar weer een lichting van een middelmatige voetballertjes, en het is maar de vraag of zij hun achterstand op latere leeftijd nog kunnen inlopen.

Hoe komt het toch dat we toch met z’n allen zoveel waarde hechten aan de uitslag van het NKB? Vroeger dacht ik dat blind autoriteitsgeloof was: ouders weten niet in hoeverre hun kinderen talent hebben, ‘dus’ vertrouwen ze maar op deskundigen. Maar vermoedelijk hebben ouders juist steeds minder vertrouwen in de autoriteit van de trainer, degene die van oudsher werd geacht de kinderen het beste te kunnen beoordelen. Cijfers geven de ouders in het autoriteitsvacuüm dat is ontstaan dan toch enig houvast. En voor de trainers is het is ook lekker makkelijk om een maatstaf te hebben, ook al weten ze niet wat ze meten. Zoiets zal het zijn.

Ach, wat maak ik me er ook druk over. Onze dochter is dit jaar hoog geëindigd bij het NKB en kan kiezen uit vele clubs. Nu maar hopen dat ze werkelijk beschikt over het talent dat haar wordt toegeschreven.

Deel:

Geef een reactie