De kracht van de zwakte (Over je kwetsbaar opstellen)

Laatst kwam W.J. langs. “Tijd niet gezien, hoe gaat het, ik was in de buurt, kan ik even boven komen.” En voor ik er erg in had, had ik hem een glas wijn ingeschonken en nog voor de tweede ronde had hij mij in de hoek gedreven. Hij was niet zo maar langsgekomen, bedoel ik, niet om zich te laven aan mijn aangename gezelschap. Hij wilde iets van me.

Mensen die iets van je willen, vallen uiteen in twee categorieën.

De eerste categorie bestaat uit mensen die iets komen halen. Het gaat slecht met ze, ze hebben een klankbord nodig, iemand om tegen aan te leunen, een luisterend oor, ze willen geld van je lenen of ze kunnen niemand vinden die helpt met verhuizen – en toen moesten ze aan jou denken. Gedeelde smart is halve smart, is hun devies.

De tweede categorie bestaat uit mensen die iets komen brengen. Ze hebben iets te bieden. Het gaat goed met ze, dus ze tracteren. Ze hebben net hun bedrijf verkocht, en jij mag de inboedel voor een zacht prijsje overnemen. Ze hebben net een bedrijf opgezet, en jij mag een opdracht uitvoeren. Jij mag kortom delen in hun geluk. Gedeelde vreugde is dubbele vreugde, zou je kunnen zeggen. Als je niets van ze hoort, is de kans groot dat het slecht met ze gaat, en dat ze zich schamen aan de wereld te tonen. Of dat ze in het diepste geheim plannen aan het smeden zijn.

Voor de tweede groep, de ‘brengers’, getuigt het van zwakte om iets te vragen zonder dat ze daar iets tegenover kunnen stellen. Bedelen doe je alleen als het moet, en als het moet dan ben je wel heel diep gezonken. De ‘halers’ zien dat heel anders. Wie een beroep doet op de ander, stelt zich kwetsbaar op. Wie wat vraagt, kan tenslotte worden afgewezen. Je neemt een enorm risico – als dat niet van kracht getuigt. En je toont je zwakheden, in plaats van de schijn op te houden. Daarmee geef je blijk van vertrouwen – als dat geen mooi compliment is.

Om een lang verhaal kort te maken: W.J. behoorde tot de ‘halers’. Na drie glazen wijn vertrok hij als overwinnaar. Ik moet nog steeds bloeden. Vroeger, toen ik een overtuigd ‘brenger’ was, had ik geprobeerd mijn wonden te verbergen. Maar nu denk ik: wie zijn zwakte toont, is eigenlijk heel sterk.