De kwestie Maradona (Vakman versus manager)
De commentaren op de benoeming van Maradona tot bondscoach van het nationale voetbalelftal van Argentinië lopen sterk uiteen, maar de negatieve reacties zijn voor zover ik het kan overzien toch in de meerderheid. Terecht of niet?
Natuurlijk, Maradona was in zijn tijd een geweldige voetballer, maar een lichtend voorbeeld voor de jeugd is hij niet. En belangrijker nog: nergens blijkt uit dat hij over leiderschapskwaliteiten beschikte. Als hij zijn team een overwinning bezorgde, dan was dat grotendeels op eigen kracht (de befaamde slalom tijdens Argentinië – Engeland 1986). De andere spelers speelde in dienst van Maradona. Nooit heeft hij in dienst van het team gespeeld. Voor dienend leiderschap moet je niet bij Maradona zijn. Zoek je verlosser elders 😉
En toch. Toch zijn er voldoende voorbeelden van goede vakmensen die ook goede managers blijken te zijn. Sterker nog, het onderwijs, de zorg en nog wat sectoren zouden wellicht gebaat zijn bij meer vakmensen en minder beroepsleiders, managers en omhooggevallen boekhouders.
Is een goede vakman ook een goede manager? Dat hangt volgens de theorieën van het ‘situationeel leidinggeven’ helemaal af van de omstandigheden. Wat voor ’team’ heb je? En wat voor team wil je zijn? Je zou denk ik (ik ken de managementliteratuur onvoldoende om te weten of dit gebeurt) een soort Boston Consultancy Matrix kunnen toepassen, maar dan niet voor de strategie per product-marktcombinatie maar om de beste managementstijl te bepalen.
Bestaat je team uit ‘honden’, ‘vraagtekens’, ‘melkkoeien’ of ‘sterren’? Elk type team vereist een andere benadering. Op honden – spelers aan wie je toch niets hebt – kun je het beste een saneerder loslaten, iemand die ze zonder schroom ontslaat. Melkkoeien zijn het meest gebaat bij een beheerder, iemand die de status quo nastreeft en de spelers met vaste regels in het gareel houdt. Vraagtekens vragen om een onderzoeker, die experimenteert met zijn menselijk kapitaal. En sterren tot slot zijn het meest gebaat bij een bouwer, iemand die het bewezen talent van spelers verder ontwikkelt.
Maradona is natuurlijk bovenal een type onderzoeker, met zijn speelse en avontuurlijke aard. Daarmee kan wellicht een goede jeugdtrainer worden, denk ik, op termijn misschien zelfs van het nationale jeugdelftal – mocht hij de smaak van het trainen te pakken krijgen en zich ontwikkelen tot een bouwer. Maar de verwende profs van Argentinië hebben natuurlijk een heel ander type leidinggevende nodig: een beheerder, om niet te zeggen een generaal of een dictator.
Beeld: Bletzplaatje