Drukke dreumesen (Over de nieuwe SIRE-campagne)
(Ook) onze kinderen hebben het druk, druk, druk als we de nieuwe campagne van de Stichting Ideële Reclame SIRE mogen geloven. Te druk, zei een woordvoerder van de Stichting gisteren in het journaal. Er ligt stress op de loer bij de allerkleinsten. En dat is de schuld van de overambitieuze ouders: zij plannen de dagen van hun kinderen vol om er maar voor te zorgen dat die hun kindertijd nuttig aanwenden. De SIRE weet ook niet precies wat er tegen dit probleem moet worden gedaan. Maar allicht kunnen we het ‘agenderen’, aldus de woordvoerder (overigens een wel heel merkwaardige term. Alsof onze agenda’s niet al uitpuilen, krijgen we dit ook nog ge-agendeerd).
Ongetwijfeld bedoelt de SIRE het goed. Maar is het wel een probleem? Ik waag het te betwijfelen. Hoe representatief is dat Gooise hockeymeisje dat in het journaal van theekransje naar schoolfuifje holde? Mmm….
En zelfs al zou het waar zijn dat onze baby’s zwaar worden belast, onze dreumesen het druk hebben en dat onze kleuters en kinderen steeds meer klussen moeten klaren – wat dan nog? Er is een verschil tussen ‘werkelijke’ tijd en ‘beleefde’ tijd, tussen de tijd die ‘objectief’ verstrijkt en de tijd die ‘subjectief’ wordt ervaren.
Kenmerkend (en wonderlijk en wonderschoon) aan de kindertijd is dat je altijd zeeën van tijd hebt. Hoe druk je het ook hebt, er is bijna altijd wel tijd voor nog een afspraak met nog een vriendje en voor nog een voetbalwedstrijd na schooltijd. En als er eens iets niet kan doorgaan, dan is er morgen wel weer een dag. Hoe druk kinderen het ook hebben, ze hebben nooit het gevoel dat je het te druk hebt. Een overvolle agenda maar geen stress. Pas in de puberteit komt daar verandering in, als de kinderen hun onschuld verliezen en hun tijdsbesef winnen.
In Japan schijnen veel kinderen bijna te bezwijken onder de werkdruk. Om te worden toegelaten tot de universiteit, moeten ze namelijk vanaf hun kleutertijd (of misschien nog wel eerder!) in allerlei vakken excelleren. Eenmaal op de universiteit zijn de eisen veel minder streng. Met als gevolg dat veel studenten er dan de kantjes vanaf lopen, zeker de studenten die door hun ouders zijn gedrild tot leermachines.
Misschien is dat een geruststellende gedachte voor de SIRE: wie nu kort wordt gehouden, laat later de teugels vieren.