Een nieuwe ‘love affair’ (Over Dr. Martens)

Een nieuwe ‘love affair’ (Over Dr. Martens)

Het is volgens mij allemaal de schuld van D., het hipste meisje uit de klas.

Zij vroeg onze dochter op een dag in het voorbijgaan of die inderdaad ‘nep-Uggs’ droeg. Dat waren het inderdaad. Net zo lelijk als echte Uggs, maar de kenner liet zich hierdoor niet van de wijs brengen. Nog geen dag later moesten we echte Uggs kopen en kon het hipste meisje naar andere slachtoffers uitzien. Inmiddels loopt onze dochter al twee jaar rond op olifantenpoten en is het tijd eens rond te kijken naar nieuwe veel te dure schoenen. En wat blijkt? Zij weet het nog niet, maar Uggs zijn uit. Tenminste op de school waar zij heen gaat. Daar willen de hipste meisjes van de klas dat je schoenen van Dr. Martens draagt.

Dr. Martens. Ik kende het merk vaag van vroeger. Volgens mij heb ik er zelfs een paar gehad in mijn studententijd. Dat waren schoenen van keihard, uitgedroogd leer die ik ergens voor bijna niets op de kop had getikt. Wanneer ik door de gang van onze faculteit liep, keken mensen verstoord op omdat ze zo kraakten. Ik heb ze ik weet niet hoe vaak in het vet gezet, maar dat leidde er alleen maar toe dat ze dof en plakkerig werden, als een soort kunstwerk van Josef Beuys.

Onverwoestbaar, dat wel. Toen ik ze kocht, had ik geen flauw idee dat Dr. Martens oorspronkelijk voor het Duitse leger waren ontwikkeld, maar dat is me naderhand vaak genoeg duidelijk gemaakt (wat zeg ik – ingewreven, een laars werd toen nog gezien als een politiek symbool en niet als een fashion statement). En het zou met niet verbazen als een of andere Duitse soldaat mijn stel laarzen nog in de Tweede Wereldoorlog had gedragen, zo oud oogden ze in elk geval.

Niet lang nadat ik ze had gekocht werden ze (tot mijn opluchting) gestolen. Tot dusver heb ik altijd gedacht dat de dief een of andere ‘skinhead’ was, die nog een paar Dr. Martens nodig had ter vervollediging van zijn uitrusting – een skinhead zonder Dr. Martens, dat was zoiets als een hippie met kort haar, dacht ik altijd. Maar nu ik het internet nazoek op informatie over Dr. Martens, blijkt dat ik de dief misschien ten onrechte in de enge rechtse hoek heb gezocht. Zeker, de skinheads met hun fascistoïde sympathieën droegen ze. Maar anti-fascistische punks droegen ze ook, vooral om een gebaar te maken tegen de door hen gehate hippies. Maar de (toch best een beetje) hippie Pete Townshend droeg ze ook.

In de afgelopen jaren heeft Dr. Martens zijn oer-laarzen uitgebreid met allerlei kleurige modellen – bonkige schoenen en laarzen die net zo goed van een andere fabrikant afkomstig hadden kunnen zijn. (Misschien is Dr. Martens ook Dr. Martens niet meer. De Duitse fabrikant is al jaren geleden in Engelse handen overgegaan, en de Engelse fabrikant staat nu te koop.) Hoe dan ook, Rihanna draagt ze en de vampiers uit Twilight schijnen er ook in rond te lopen. De Dalai Lama draagt ze wel eens. Paus Johannes Paulus II had ook een stel.

Wie niet eigenlijk? Dr. Martens zijn geliefd in zo’n beetje elke tegencultuur, en dat is zo’n beetje élke cultuur. Iedereen die dingen uit zijn mond krijgt als ‘Dr. Martens are all about freedom’ en ‘They’re all about quality’ en ‘It’s a love affair’ (getuige een filmpje over Dr. Martens op YouTube). Dr. Martens is een soort spijkerbroek, zal ik maar zeggen.

Ik ga vast sparen voor een paar dat de goedkeuring van de hipste meisje kan wegdragen. Wel jammer van de Uggs, trouwens: die ben ik in de loop van de tijd bijna mooi gaan vinden.

Deel:

3 reacties op “Een nieuwe ‘love affair’ (Over Dr. Martens)

Geef een reactie