Fijne fouten (Over stiekeme vernieuwingen)

Fijne fouten (Over stiekeme vernieuwingen)

Veel particulieren houden foutloos een huishoudboekje bij, maar ze knijpen ‘m als de deadline van 1 april nadert voor de IB-aangifte. Bij veel bedrijven is het andersom: (fiscale) wet- en regelgeving is kinderspel voor ze, maar werkelijk inzicht in de bedrijfsprestaties hebben ze niet. Maar of dat laatste zo erg is?

Menige particulier is goed in ‘management accounting’, maar heeft het ‘financial accounting’ niet onder de knie. Hij weet precies wat er in de loop van het boekjaar binnenkomt en uitgaat, hij kan in januari al vertellen of het drie of vier weken vakantie wordt en hij weet dan ook of het gezin weer naar de camping moet of dat er een verblijf in een luxe-resort in zit. Zijn schouders zijn sterk genoeg om zijn vaste lasten te dragen en hij kan behendig schipperen tussen alle variabele kosten. Zijn balanstotaaltje zwelt elk jaar aan, tot hij genoeg heeft gehamsterd om de winter van zijn leven door te komen. De weg naar het einde is niet altijd even aangenaam, maar geplaveid is ie wel 😉

Diezelfde particulier zit elk jaar weer te ploeteren op de belastingaangifte. Al die regeltjes. Wat een willekeur. En waarom elk jaar weer al die veranderingen? Het moet de beleidsmakers toch bekend zijn dat het meest tastbare effect van elke belastingvereenvoudiging is dat belastingadviseurs overuren draaien.

Bij veel bedrijven is het net andersom. Een leger van interne bedrijfsjuristen en een cohort van externe fiscalisten staat er garant voor dat de externe verslaggeving aan alle wettelijke vereisten voldoet. En mochten zij een juridisch steekje laten vallen, dan is er wel de externe accountant die hen controleert. Als er eens iets mis gaat, dan eerder door fraude dan door fouten.

Intern heeft het bedrijfsleven z’n zaakjes veel minder op orde. Neem alleen al de kostprijsberekening van de producten die er worden voortgebracht: die rammelt vaak aan alle kanten. Kosten die eigenlijk moeten worden toegeschreven aan bepaalde producten, worden verkeerd geboekt omdat daar het budget nog niet is overschreden. Of kosten worden helemaal niet toegeschreven, maar worden weggeveegd onder het verhullende kleed van de overheadkosten.

Een bedrijf besturen wordt wel erg lastig als de interne verslaggeving niet deugt. Maar het heeft ook voordelen. Veel innovaties kunnen alleen maar tot stand komen omdat de bedrijfsleiding niet in de gaten heeft hoe hoog de kosten oplopen. Een financiële medewerker van Douwe Egberts of een andere koffiefabrikant beklaagde zich er bij mij laatst over dat de kostprijs van alle pakken koffie intern gelijk wordt gesteld, terwijl nieuwe, exotische koffiesoorten in kleine series worden gemaakt zodat de in- en omstelkosten van allerlei machines relatief hoog zijn. Die extra kosten drukken nu op de gevestigde merken; deze financieren in feite de nieuwkomers.

Dom? Misschien. Maar dankzij deze foutieve berekeningswijze krijgt die nieuwe koffie wel de tijd een marktpositie te veroveren. De bedrijfsleiding is blij met het vertekende beeld dat ze krijgt voorgerekend: de nieuwe koffie doet het zo slecht nog niet, lijkt het. En menige particulier krijgt voor het eerst in jaren onverwacht lekkere koffie terwijl hij worstelt met zijn belastingaangifte.

Deel:

Geef een reactie