Het was mooi en dus is het mooi geweest (Momenten van komen en gaan)

Een van de ongerijmdheden van dit leven is dat je het beste als vrienden uit elkaar kunt gaan, maar dat dit hoogstzelden gebeurt.

Als je als vrienden uit elkaar gaat, lopen de kinderen geen jeugdtrauma’s op, vul je geen advocatenzakken, hoef je elkaar niet te ontlopen op verjaardagen en begrafenissen, sterker nog, dan kun je misschien zelfs normaal met elkaar blijven omgaan. Ideaal is het om uit te stappen als je alleen maar warme waardering voor elkaar voelt. Afscheid nemen voordat de eerste communicatiestoornissen en irritaties hun intrede doen. Wegwezen voordat de eerste teleurstellende ervaring een deuk slaat in alle illusies. Vaarwel, het was mooi en daarom is het nu wel mooi geweest! Als je op het hoogtepunt uit elkaar gaat, houd je de rest van je leven een blijde herinnering aan elkaar. Stoppen op het hoogtepunt: is dat niet de sleutel tot een gelukkig bestaan?

Alleen waarom zou je uit elkaar gaan als je als vrienden bent?, denken de meeste mensen. Waarom een punt achter een relatie zetten als je goed met elkaar overweg kunt? Laat staan als het een en al euforie is samen? En dus wordt de rit naar beneden vervolgd, tot het bittere einde. Pas wanneer alle hoop vervlogen is op een gelukkig bestaan samen wordt de relatie de nek omgedraaid. Pas wanneer de betrokkenen uitgeput zijn door alle ruzies en wederzijdse verwensingen. “All’s well that ends well”, zegt de bard. Maar aan wat ‘well’ is, komt geen einde en wat eindigt is niet ‘well’.

Het probleem met afscheid nemen op het hoogtepunt is natuurlijk dat je vaak pas achteraf weet wanneer dat hoogtepunt was. De eerste woordenwisseling kan leiden tot verwijdering, maar ook tot toenadering. De eerste ruzie kan een relatie splijten, maar voor hetzelfde geld is verdieping het resultaat. Zoals je niet weet niet wat er achter een berg ligt: een hogere berg of een dal?

Je weet pas of je het hoogtepunt hebt bereikt als je er al voorbij bent. Stoppen op het hoogtepunt is daarom vrijwel niemand gegeven. Maar wat gelukkig vaak wel kan is stoppen vlak na het hoogtepunt en het verval is ingetreden. Een einde zonder al te veel pijn van een relatie die nog levenstrekken vertoont, maar geen uitzicht heeft op duurzaam herstel. We mogen ons gelukkig prijzen als ons zo’n zachte dood ten deel valt: “All’s almost well that almost ends well.”

Dit alles als lange inleiding waarom Dick Advocaat nu moet opstappen. Nu pas. Niet na de wedstrijd tegen Tsjechië (het dieptepunt in zijn relatie met het Nederlandse publiek), maar nu. Of is er werkelijk iemand die denkt dat hij het sportieve resultaat tegen Letland zal overtreffen? Houd de eer aan jezelf en stop vlak na je hoogtepunt, Dick.

Deel:

Geef een reactie