Huis te koop (Wachten op een welkome ramp)

Huis te koop (Wachten op een welkome ramp)

Van de week dacht ik opeens: verhuizen, waarom ook niet eigenlijk? Naar iets groters, iets mooiers, iets beter gelegens. En dus bracht ik een virtueel bezoekje aan Amsterdamse woningen die te koop staan op funda.nl, jaap.nl en hoe al die sites verder mogen heten.

Toen viel mijn oog op een woning in de Bestevaerstraat. Nog niet eens zo lang geleden (15 jaar? 20 jaar?) woonde hier een bevriend stel, in zo’n bovenwoninkje waar je op kousenvoeten moest lopen. Deed je dat niet, dan stootten de buren meteen met de bezem tegen hun plafond aan. En de volgende dag kwam de man verhaal doen: hij vond het niet zo erg, maar ja, zijn vrouw was hartpatiënte. Of de vrouw kwam even langs: zij stoorde zich niet aan haar bovenburen, maar ja, haar man hé… Soms hoorde je ze tegen elkaar schelden, en gingen ze zo tekeer dat je de neiging had de politie te bellen. Je deed het niet, omdat je wist dat ze de volgende dag toch weer rustig in hun Amsterdamse tuintje zouden zitten, met het eigengemaakte vijvertje, het te kleine tuinschuurtje en de te grote tuinmeubelen. De zon durfde zich er zelden te vertonen, maar zij vleiden zich neer alsof het de Costa del Sol was.

Een straat in Oud-West, zonder bomen maar met hondendrollen, waar je het als student alleen uithield omdat je wist dat je in een paar jaar weer zou kunnen vertrekken. Hoe die mensen die er al jaren woonden het er uithielden was een raadsel.

Nu staat daar een benedenwoning te koop. 80 vierkante meter (met, toegegeven een tuintje en een kelder), gelegen in een straat met volgens Jaap.nl ‘mooie karakteristieke panden’. Veel soeps is het niet, moet Jaap toegeven: “De huidige staat vraagt om een nieuwe bewoner die naar eigen inzicht een nieuwe indeling maakt waardoor er een fantastische woning ontstaat met 3 of vier slaap/studeerkamers.” Vraagprijs: 389.000 euro.

Vijf, zes jaar geleden verzekerde een gerenommeerde makelaar mij dat een huizenverkoper zichzelf uit de markt zou prijzen als hij voor een doorsnee woninkje in Amsterdam meer dan 300.000 euro zou vragen. Het besteedbare inkomen van de meeste mensen was nu eenmaal te laag om dat te kunnen opbrengen, zo redeneerde hij. Zoals zo vele experts zat hij er flink naast: de huizenprijzen zijn de afgelopen jaren met 5 procent per jaar gestegen, en zo kan het dat je voor een bouwval in Amsterdam West nu 389.000 euro wordt geacht neer te tellen.

Die stijging was alleen mogelijk doordat geld de afgelopen tijd zo goedkoop was. De rente was zo laag, dat wie zich niet in de schulden stak een dief was van eigen portemonnee. Het is de vraag of dat zo door kan gaan. Onheilpredikers voorspellen een crash, vergelijkbaar met het uiteenspatten van de internetbubble, of een crisis zoals in de jaren dertig: consumenten, huizenkopers, bedrijven en hele landen hebben daardoor te veel op de pof geleefd, en dat moet vroeg of laat worden afgestraft.

In Amerika is het zo ver. Banken die op grote schaal hypotheken hadden verstrekt aan armlastige klanten, kwamen in de problemen toen die de rente niet meer konden betalen. De crisis leek zich tot de verstrekkers van deze ‘slechte leningen’ te beperken, maar sloeg eind juli vorig jaar over naar respectabele banken als Bear Stearns. Engeland is al gevolgd: ook daar dalen de huizenprijzen nu.

Slaat de crisis over naar Nederland? Het IMF kwam vorig week met een rapport dat het er dik in zit, Wouter Bos waarschuwde onlangs dat we aan de vooravond staan van de ergste crisis sinds 1929. Grote onzin, denken de meeste deskundigen. De huizenprijzen blijven ‘gewoon’ stijgen, volgens de wetten van (veel) vraag en (weinig) aanbod. Maar wie weet zakt de huizenmarkt ook hier wel in. Starters op de woningmarkt, herintreders en huurders die willen verhuizen hopen op een ramp.

Deel:

Geef een reactie