Kennis versus contact (Over web 2.0)
Een van de verleidelijkste features van mijn nieuwe Sony Ericsson Xperia 10 telefoon met z’n Blue Curacao-blauwe scherm is de directe koppeling met Twitter, Hyves, Facebook en meer van die web 2.0-toepassingen. Elke keer dat een van mijn vele virtuele vrienden een digitale oprisping heeft, kan ik deze op mijn beeldscherm ontvangen. Dennis vindt ‘Ladies’ van Lee Fields niceeeeeee, Danja is weer thuis na een heerlijk weekje Lanzarote, Peter vliegt morgen naar The Big Apple, Nils is met Gijs Zijlstra gezellig #S2M, Ronald is @ Apotheek Adolfs-Smit, Jan Karel weet te melden dat Toyota 50 miljoen dollar heeft geïnvesteerd in Tesla Motors om elektrische voertuigen te gaan produceren, terwijl Zyrah 2 nieuwe foto’s heeft geplaatst.
Verleidelijk, zoals gezegd, zo verleidelijk dat ik de hele dag via mijn mobieltje het boeiende leven van mijn virtuele vrienden zou willen volgen. Maar het is de bedoeling dat je meedoet, en ook digitale acte de virtuele presence geeft. Sociale netwerken zijn er om sociaal te doen en te netwerken. Vriendschappen, virtueel of niet, moeten worden onderhouden. En als je niet interacteert – geen tijd, geen zin, ik vind dat ik niets te melden heb dus dan meld ik maar niets? Tja, verboden is het niet. Maar als ‘lurker’ blijf je wel een buitenstaander, hoe veel vrienden je ook hebt. Relatiebeheer is nu eenmaal een soort vlooien: aaien en geaaid worden. Plaagstootjes uitdelen en incasseren. Zenden en ontvangen. Geven en nemen. Wie dat goed doet, kan de band met zijn virtuele vrienden versterken. En wie weet waar dat allemaal in resulteert: echte vriendschap, zakelijk succes, noem maar op.
Interessante informatie leveren de sociale netwerken soms ook op (terwijl ik dit schrijf, meldt Jan Karel dat Facebook, MySpace en nog enkele andere sociale netwerken vertrouwelijke informatie van hun leden zouden hebben verkocht). Gratis en voor niets, ook voor lurkers. Meestal gaat het om nieuws uit de tweede hand, verwijzingen naar informatieve sites, om roddels die rondzingen, om ditjes en datjes. Wie actief vlooit, zal van tijd tot tijd ook informatie op maat krijgen toegespeeld (Vraag: Wie weet er nog een goede virusscanner? Antwoord: Ik gebruik McAfee!, Mededeling: Ik ga naar New York. Reactie: Mocht je bij de Applestore langskomen, neem dan voor mij een iPhone mee). Oppervlakkig? Niet per se. Handig? Soms.
Tijdrovend is het alleen wel, zelfs voor de passieve gebruiker. Of liever gezegd: al die verleidelijke tweets en krabbels en posts (ver)leiden nogal af. Ik merk tenminste dat de onophoudelijke stroom me uit mijn concentratie houdt. Ik heb de directe toegang tot alle sociale netwerken op mijn telefoon dus maar weer geblokkeerd. Niet dat het allemaal zo boeiend is wat ik uit mijn diepste gedachten opdiep, maar ja, denken is nu eenmaal een hobby van me. En ik verbeeld me dat ik zonder knipperende smartphone nog enige kans maakt op verlossing van mijn domheid. Ja, wie weet: misschien levert mijn nieuwverworven rust me ook kennis op – bijvoorbeeld inzicht in al die virtuele vrienden met wie ik het contact voortaan mijd.