Mijn mening

Mijn mening

“Tja, dat is jouuww mening.”

Hoe vaak hoor ik dat verwijt wel niet? Verwijt, inderdaad. Maar wat me dan precies wordt verweten? Lastig te zeggen, want dat ‘dat is jouuww mening’ is behoorlijk subtiel. Zo subtiel dat je het niet eens door zou hebben, ware het niet voor de opgeheven wenkbrauw, de meewarig opgetrokken schouders, de verstijfde mond en de neerbuigende toon. Zo subtiel dat ‘dat is jouuww mening’ niet als beledigend geldt, maar heel goed kan worden gebruikt om iemand even op z’n nummer te zetten.

‘Dat is jouuw mening’ is zeker zo goed als die andere veelgebruikte dooddoener ‘over smaak valt niet te twisten’. Veel beter dan het verwante ‘let’s agree to disagree’ (Engels en daardoor te opvallend). En zeker beter dan schijnbaar wetenschappelijke tegenwerpingen zoals ‘Wie zegt dat?’ en ‘Kun je dat bewijzen?” Die kunnen worden opgevat als een uitnodiging om je standpunt toe te lichten: “Wat doet het ertoe wie het zegt, hij heeft verdomd goede argumenten.” En: “Nee, ik kan het niet bewijzen, maar wel beredeneren. Geef me even en ik zal het proberen uit te leggen.” Terwijl dat nu juist niet de bedoeling is. Het is geen uitnodiging, het is een afwijzing. Het is niet de bedoeling dat je reageert. Juist niet.

Want daar is het de ‘dat is jouuww mening’-zegger en zijn geestverwanten om te doen: ze willen de discussie afkappen. Jouw mening doet er niet toe in de ogen van de ‘dat is jouuww mening’-zegger die niet met jou over smaak wil twisten. Jouw mening interesseert de ‘let’s agree to disagree’-er en de semi-wetenschapper niet. Daarom gaan ze een gesprek uit de weg. Daarom draaien ze elke poging tot dialoog elegant en kordaat de nek om. Omdat ze zo snel mogelijk van jou af willen zijn.

Met andere woorden: het gaat om JOU, niet om je mening (je krijgt niet eens de kans die toe te lichten. Het is ‘let’s disagree’, zonder te weten waarover.  Afstand nemen van ‘jouuww mening, zonder te weten wat die mening behelst.) JIJ bent het niet waard om aandacht aan te besteden, dus ga ik met JOU niet in gesprek over jouw mening. Sterker nog, die mening van jou is misschien best interessant, maar ik heb geen zin om het er met JOU over te hebben. Ik wil niet op JOUW argumenten ingaan. Het liefste zou ik je de mond snoeren, maar ik beperk me tot ‘Tja, dat is jouuww mening.’

Alleen zegt de slinkse ‘dat is jouuww mening’-zegger je allemaal niet recht in je gezicht. Hij wekt met zijn ‘dat is jouuww mening’ de suggestie dat jij het verschil tussen objectief en subjectief niet kent, dat je feiten en meningen niet van elkaar kunt onderscheiden. Dat je, kortom, een sukkel bent. En dat hij, met zijn postmoderne en wereldwijze levenshouding, oneindig veel slimmer is dan jij. Sterker nog, jij bent niet alleen dom – veel dommer dan hij met zijn intelligentie en relativeringsvermogen – je bent ook slecht. Onverdraagzaam omdat je zoiets primitiefs als een mening hebt, daarover wilt discussiëren, misschien zelfs – nog erger – anderen wilt overtuigen. Zo wijst hij jou op zijn superioriteit. “Tja, dat is jouuww mening”, zegt hij en er klinkt zowel geringschatting als verontwaardiging in door.

“Dat is jouuww mening.” Lees: laat me met rust, drammerige idioot. Val me niet lastig, opdringerige griezel. Rot op.

Beeld: Cycloop, Odilon Redon (Wikimedia.org)

Deel:

Één gedachte over “Mijn mening

  1. Geleend van Tom Reagan (Miller’s Crossing): “I never say that and I don’t like people that do.” (dat gaat dan over de eveneens irritante ‘I told you so.”)

    Mooi stuk Jan.

Geef een reactie