Onvoltooid verhaal (Te weinig wijn)

Onvoltooid verhaal (Te weinig wijn)

Er zijn twee soorten wijn. Wijn die bij het eerste glas al goed smaakt, en wijn die dat pas na een paar glazen doet. Een wijnliefhebber hoeft dus geen wijnkenner te zijn. Zodra hij meer dan één glas heeft gesavoureerd (of hoe de kenners dat menen te moeten noemen als ze het over drinken hebben), zit hij goed.

Toen ik laatst op een diner een fles wijn kon winnen, werd de connaisseur in mij dan ook luidruchtig overstemd door de drinker. Ik zat aan tafel bij iemand die een lezing had gehouden. Waarover weet ik niet meer, mijn oren zaten al vol wijn. In elk geval had de spreker als dank twee flessen wijn gekregen, één voor zichzelf en één om te verloten onder zijn disgenoten. Een getal onder de tien? “Vier!!!” riep ik, als een te ruw ontkurkte champagnefles, want vier is het meest voorkomende getal onder de tien.

De nul naast mij en de acht naast de nul hadden het nakijken. Maar naast de acht zat een vier. Nog een vier, dat kan niet, zei ik. Dat mag niet! Maar de vier was cijfervast. Twee vieren, twee winnaars, één fles wijn. Wat doe je in zo’n geval? Onze tafelheer deed er niet moeilijk over, maar stond zijn fles af.

Het toeval wilde dat ik diezelfde spreker een paar dagen later moest interviewen. Je hebt journalisten die altijd hun alcoholische en onverzorgde zelf zijn, maar ik geloof dat je het beste in camouflagekostuum meer bereikt. Dus probeer ik er altijd enigszins toonbaar uit te zien en als het even kan me beleefd op te stellen, belangstelling te veinzen en een sympathieke indruk te maken. Alles voor een goed verhaal! Desnoods een fles wijn. En dus stond ik na afloop van het diner mijn fles af aan mijn tafelheer.

Uiteraard had ik gehoopt dat die andere vier zijn fles ook had teruggegeven. Niet zozeer om de wijn (ik krijg genoeg te drinken), maar wat had ik onze tafelheer graag met twee flessen gezien; wat had ik dan nu een mooi verhaal kunnen vertellen. Dat ik samen met degene die ik had moeten interviewen beide flessen had leeg gedronken, dat ik eindelijk eens een openhartig gesprek had gehad en dat het interview zelfs de nuchterste geheelonthouders onder mijn lezers naar de fles had doen grijpen.

Maar nee hoor. Die andere vier was een accountant of zo, iemand bij wie gebrek aan fantasie een beroepskwalificatie is in elk geval. Zo iemand die wijn in een kelder opsluit totdat deze in water is veranderd. Weggestopt bij de mooie verhalen, die geen kans krijgen om rijkelijk te vloeien en ons boven onszelf te laten uitstijgen.

Deel:

Geef een reactie