Verzonnen verleden (Fijn was het met jou nu we uit elkaar zijn)

Wat is dat toch met doden en ex-liefdes? Over de doden vertellen we niets dan goeds en als onze relatie op de klippen loopt is het niet veel anders: we herinneren ons de gepassioneerde momenten en de verstilde ogenblikken en het is alsof ze in het niet vallen bij alle verloren jaren. “Wat droeg je een mooie jurk toen we elkaar ontmoeten” – en de 25 doodse jaren van ruzies en wederzijdse onbegrip na die eerste ontmoeting lijken vergeten.

Het ligt voor de hand om een positieve levensinstelling te zoeken achter onze persoonlijke geschiedvervalsing. Als je uit elkaar gaat, wil je het niet moeilijker maken dan het is. Noch voor jezelf, noch voor de ander. En dus diep je uit verleden het waardevolle op, en herinner je je het goede en vergeet je het minder goede. Met een tevreden gevoel kun je afscheid nemen: we zijn uit elkaar, maar de relatie heeft ons veel opgeleverd. Het heeft zin gehad.

In werkelijkheid is het wellicht minder verheven met ons gesteld. We vinden het immers moeilijk toe te geven dat we fouten hebben gemaakt. We weten er geen raad mee en praten onszelf daarom aan dat die fout eigenlijk geen fout was, dat de ellende die ons is overkomen, die we zelf hebben veroorzaakt en waar we deel van hebben uitgemaakt eigenlijk helemaal geen ellende was. Het is niet zozeer dat we ons het goede willen herinneren, het is eerder dat we het minder goede willen vergeten. We willen de zinloosheid niet accepteren. We liegen om onze eigen bestwil.

Dit alles probeerde ik onlangs aan een vriend duidelijk te maken. Een tijd geleden had hij het erover dat hij het ‘uit’ wilde maken met zijn vriendin. Heel verstandig, had ik gezegd, doen! Laat die failliete boedel voor wat het is! Maar nu had hij ‘alles op een rijtje gezet’ en zag hij er toch maar van af omdat het ‘per saldo’ toch een goede relatie was. Ik wierp nog tegen dat de krachten die tot de bijna-breuk hadden geleid onverminderd sterk aanwezig waren, en dat hij opnieuw emotioneel schipbreuk zou leiden. Maar hij geloofde te zeer in zijn verzonnen verleden om in de toekomst te kijken.

Deel:

Geef een reactie