Argumenten en principes (Die eeuwige strijd)

Argumenten en principes (Die eeuwige strijd)

Waar de argumenten ophouden, beginnen de principes.

Eerst de argumenten.

Waarom zou je je druk maken als iemand je uitscheldt, je oplicht, je belachelijk maakt – kortom jou onheus bejegent? Je kunt je ertegen verzetten, maar het is olie op het vuur gooien. Een vicieuze cirkel, die begint met scheldpartijen over en weer en eindigt met een gang naar het gerechtshof. En zelfs als een conflict niet escaleert, is het niet beter de schaarse tijd en energie aan opwekkender zaken te besteden dan een dom akkefietje? Accepteer je verlies, maak het niet erger dan het is, laat die nare ervaring achter je. Wees gelukkig, mijd het conflict.

Nu de principes.

Onlangs bestelde ik een externe harddisk via internet. Scherp geprijsd, en nog op voorraad ook. Direct geld overgemaakt, want dit was de enige betaalmethode die dit bedrijf accepteert). En toen… toen niets. Na twee weken – meer dan de tijd die Amazon nodig heeft om de meest obscure CD’s uit de VS naar mij te krijgen – maar eens gebeld. Gemaild, nog eens gemaild, nog eens gemaild, maar geen antwoord. Een 0900 nummer geld, 45 eurocent per minuut. 4 euro 50 later kreeg iemand aan de lijn. Hij zou ‘het in orde maken’. En toen… toen nog steeds niets.

Een rondgang op internet leerde me dat het bedrijf scheert langs de grenzen van het recht. Spullen worden wel geleverd, maar enorm traag. Sommige mensen moeten een half jaar wachten voordat ze eindelijk aan de beurt zijn. Het bedrijf verdient ondertussen lekker aan alle boze telefoontjes. En tegen de tijd dat het eindelijk levert, is die scherpe aanbieding zo bot als maar zijn kan, want op de computermarkt dalen de prijzen met de dag. De ratten.

Ik ben het conflict aangegaan. Woedende telefoontjes (wat kon mij die 45 eurocent per minuut bommen, ik moest en zou m’n hard disk krijgen – een principekwestie, jawel). Dreigmailtjes: ik sommeer u dit want anders dat. En na vier weken een ultimatum: als niet binnen een week levert, doe ik aangifte bij de politie wegens oplichting – wat zeg ik, poging tot oplichting, want u denkt toch niet dat u hiermee wegkomt, nee, dan kent u mij nog niet. En dan zijn jullie nog niet van me af, heren, want ik zal jullie eens met een koud publicitair bad overgieten. Eens kijken wie er dan nog bij jullie koopt.

Dat hielp. Nog voor ik naar de politie hoefde te gaan, was mijn bestelling er. Ik zal geen publiciteitsoffensief inzetten, ik zal niet eens de naam van het bedrijf noemen. Straks slaan ze terug en je weet maar nooit hoe die louche figuren hun ruzies uitvechten.

En zo wonnen de argumenten het weer van de principes.

Deel:

Geef een reactie