Ben ik van Duitschen Bloed (Slaagangst deel 2: waarom veel goede boeken nooit verschijnen)
Als Koninginnedag nadert, moet ik de laatste jaren altijd denken aan dat boek dat nooit verschenen is en dat bijna niemand kent, laat staan gelezen heeft over het Nederlandse koningshuis.
De auteur – laten we hem S. noemen – had enige tijd gewerkt voor een tijdschrift dat Holland Heute heette. Dit was een blad over Nederland voor de Duitse markt. Een doorslaand succes, met sponsors/adverteerders als KLM, Heineken en wat brancheverenigingen (Holland Promotion-achtige organisaties, nooit te beroerd om mensen naar het Keukenhof te lokken) en semi-overheden.
Nadat het blad gekapseisd was (‘but that’s another story’), besloot hij op de ingeslagen weg verder te gaan, en wel met een boek over het Nederlandse koningshuis. ‘Ben ik van Duitschen Bloed’ zou het gaan heten, en de titel geeft al aan wat de strekking was van het boek: het Nederlandse koningshuis is eigenlijk Duits, althans voor een groot deel. Echt iets wat Duitsers graag wilden horen!
S. zette zich aan het werk, en al gauw was hij vrijwel full time aan het boek bezig. Af en toe een schrijfopdracht tussendoor, net genoeg om van te leven – maar dat was dan ook alles. Een paar keer per week ging hij naar de bibliotheek om boeken over het Nederlandse koningshuis te halen, en nam daar alles uit over wat maar in zijn kraam te pas kwam. Een half jaar later was hij klaar.
Hoe is het geworden, vroeg ik? Erg goed, zij hij. Kan een hit worden.
En toen? S. heeft nog even nagedacht hoe hij het boek het beste op de Duitse markt kon brengen: zelf doen, een uitgever zien te vinden, via een Duits blad… Wel eerst laten vertalen natuurlijk… en misschien dat de vertaler wel een idee had… Dit gedraai heeft denk ik een week geduurd. Toen ging het boek in de la. En dat was dat.
Misschien dat dit verhaal het begrip ‘slaagangst’ verduidelijkt, dat ik enkele weken geleden introduceerde (zie Vers Geperst 4-2003). Slaagangst kent twee verschijningsvormen: de ex ante en de ex post variant. De tweede loopt het meest in het oog: beroemdheden (of mensen die anderszins succesvol zijn) die er de brui aan geven, opeens een nieuwe look kiezen, hun publiek gaan ‘beschimpfen’, gaan drinken, niet meer verschijnen op afspraken en noem maar op. Maar dit was een verhaaltje over de ex ante variant, over iemand die het succes wilde mijden. Je komt mensen zoals S. elke dag tegen. Ze vallen alleen niet zo op.