Da’s even slikken (Over democratie)
– Papa, ik lust dit niet.
– Je MOET.
– Maar ik lust geen democratie! Democratie is vies.
– Het is even wennen, maar je zult zien dat je het lekker zult vinden na een paar hapjes.
– Ik heb al een paar hapjes gehad. En het werd er alleen maar smeriger op.
– Democratie is goed voor je. Je wilt later toch net zo groot en sterk worden als ik en je broer Israël? Dan MOET je democratie slikken.
– Kan ik niet groot en sterk worden zonder democratie? China is toch ook groot en sterk?
– Ik wil dat China ook aan de democratie gaat. Wordt ie nog groter en sterker van. Hij is alleen nu al zo groot en sterk dat ik hem niet dwingen. Jou wel.
– Ja, maar … ik moet niets, ik ben toch vrij om te kiezen? Dat heb je zelf gezegd…
– Je bent vrij om te kiezen, zolang je maar democratie kiest. Anders ben je namelijk niet vrij om te kiezen, snap je?
– Opgelegde vrijheid: de vieste vrijheid die er is. Ik ben nog liever onvrij.
– Maar je zult zien dat als je eenmaal democratie gewend bent, je niet anders wilt… Nu moet je, maar straks is het jouw eigen keuze. Ik kies nu wat jij straks ook zult kiezen. We willen hetzelfde, ik alleen wat eerder dan jij…
– Kan ik niet eerst wat anders eten, en dan later democratie krijgen? Jij hebt er zelf toch ook tientallen jaren over gedaan voordat jouw maag democratie verdroeg? Ik zou liever eerst een dieet van rustgevende kruiden willen volgen: welvaart, burgerlijke gehoorzaamheid en politieke stabiliteit. Misschien wil ik daarna wel wat democratie proven. Mijn Zuid-Oost Aziatische kennissen hebben dat dieet toch ook eerst gevolgd? Kijk eens hoe goed dat bevallen is, vooral Singapore en Maleisië…
– Mmm… maar die hadden mij niet als opvoeder.
– Op-voeder? Op-dringer! Af-voeder!
– Niet zo brutaal, Irak. Eet je democratie op. Pas op, of ik duw je de koosjere variant door de strot, net als je broertje Palestina.