Getikt (Over tikfouten, taalfouten en taalverloedering)

Meer dan de helft van de Nederlandse bevolking maakt zich zorgen over de verloedering van de Nederlandse taal. Tikfouten, verkeerd gebruik van de d’s en t’s, onjuiste vervoegingen – de bekende, veelgemaakte slordigheden. Vooral in e-mailtjes zouden deze fouten veel voorkomen, tot grote ergernis van de dames en heren vrijetijdscorrectoren.

Zucht…

Eerst beklagen de dames en heren zich erover dat de beeldcultuur de woordcultuur verdringt. Nu maakt de woordcultuur dankzij e-mail een heuse ‘revival’ door, en dan beklagen de dames en heren zich dat de teksten niet geheel foutloos zijn. Wat willen de dames en heren dan? Vlekkeloze, smetvrije teksten? Dat kan, natuurlijk kan dat. Een kwestie van een paar keer doorlezen en toetakelen met de spellingscorrector. Maar ik verzeker u dat dit geen goede teksten zullen zijn.

Ik durf zelfs de stelling aan dat een foutloze tekst minder goed is dan een (meestal latere) versie van dezelfde tekst met tikfouten en andere slordigheden. Want een foutloze zin is nog geen goede zin, dames en heren taalpuristen.

Hoe gaat het namelijk als je een tekst leest en herleest en nog eens herleest op fouten? Dan schaaf je eens aan een formulering, in de hoop een zin scherper of fraaier te verwoorden. Met als gevolg dat je alle spontaniteit de nek omdraait en er een gekunstelde, bedachte en weke woordenbrij overblijft. Vervolgens haal je een al te stellige uitspraak weg, maak je van elk ‘altijd’ een ‘meestal’ en van elk ‘meestal’ een ‘soms’. Je voegt nog wat overbodigheden toe, je slalomt langs enkele moeilijke woorden en je draait er een vermoeide punt aan. Het resultaat: een matte, dertien-in-een-dozijntekst. Foutloos, futloos, bloedeloos, zielloos, doods.

Ik wil maar zeggen, dames en heren, frikken en peren: niet tikfouten maar correcties leiden tot verloedering. Stelletje eickels.