Leve de loser (Al die succesverhalen altijd…)
Doe zoals de winnaar, dan doe je het goed. Nogal wat managementboeken zijn geschreven vanuit dit principe. De auteurs – in de regel zelfbenoemde managementgoeroe’s – sommen een aantal succesvolle bedrijven op, zetten hun gemeenschappelijke kenmerken op een rij en destilleren enkele met grote stelligheid geformuleerde adviezen en voilá: het boek is klaar.
Maar of de lezer nu werkelijk weet hoe hij eveneens een succesvol bedrijf moet opbouwen? Het valt te betwijfelen. Want valt vaak er maar weinig lering te trekken uit de activiteiten van de bedrijven die in managementboek zus en zus door managementgoeroe zo en zo in het zonnetje zijn gezet. Heel wat bedrijven die het geheel anders aanpakken dan de besproken voorbeeldbedrijven zijn ook succesvol – alleen passen ze niet in de theorieën van managementgoeroe zo en zo, vandaar dat ze in boek zus en zus niet voorkomen.
Interessanter is nog dat er heel wat bedrijven zijn die eenzelfde succesformule hebben gevolgd als de goeroe voorschrijft maar juist roemloos ten onder zijn gegaan. De goeroe zwijgt er over, want het zou zijn theorieën eens onderuit kunnen halen. Terwijl juist het onderzoek van de ‘losers’ interessante informatie kan opleveren. Zo kun je achterhalen waarin succesvolle bedrijven zich werkelijk onderscheiden. Waarom slagen zij waar andere falen? Wat doen zij goed? Wat doen andere bedrijven fout? Zo kun je tenminste een werkelijk nuttige succesformule destilleren! Wat dat betreft: leve de loser!
Gelukkig zijn er bedrijven in overvloed die kunnen dienen als exemplarische loser. Neem mijn eigen sector, waar de bladen het even zwaar te verduren hebben als soldaten tijdens een Iraaks-Amerikaanse oorlog. Onlangs ging de misdaadtabloid Prenza ten onder, Het Parool ligt aan een infuus van een geldschieter en er dient gevreesd te worden voor het leven van PIM (een blad dat zowel ‘politiek incorrect’ wil zijn als ‘satirisch’ – maar geen beide is).
Wat voor lessen kunnen we trekken uit al deze mislukte initiatieven? Het blad Media Facts maakte niet zo lang geleden een lijstje met tien redenen waarom bladen mislukken. Het ontbreken van een doelgroep kan een reden zijn waarom een blad flopt. Of er is te weinig starkapitaal of onvoldoende belangstelling bij adverteerders, distributieproblemen spelen op, de inhoud is niet goed, de verwachtingen op inkomsten uit internet zijn overtrokken, de timing is niet goed, het blad heeft geen ‘merkkracht’ of is ‘overgesegmenteerd’ of heeft het project te lijden onder ‘ijdelheid’ van de makers.
De ervaring leert overigens dat vooral de laatste faalfactor wijdverspreid is. Ook – misschien zelfs juist – bij succesvolle uitgevers. Het aloude ‘Peter Principle’ laat zich ook hier gelden: iemand is succesvol, zoekt een nieuwe uitdaging, boekt succes, zoekt… enzovoorts. Net zolang totdat hij zijn ‘niveau van onbekwaamheid’ heeft bereikt – lees: net zolang tot zijn volkomen begrijpelijke hoogmoed ten val komt.