Niet gezonken, wel gezakt (Gewogen en te licht bevonden)

“Ik heb twee linker handen en zo wil ik het houden”, luidt mijn levensmotto. Adam Smith zou mij (geloof ik) gelijk geven. Het Bruto Binnenlands Product is het hoogst als iedereen zich verre houdt van wat hij niet kan en zich beperkt tot waar hij goed in is. En ik ben de onhandigheid zelve. Ik kan – helaas – alleen stukjes tikken. Beter in elk geval dan zeilen en zeemansknopen leggen. Dus dat moet je me vooral niet laten doen.

Dit leg ik De Man Die Goed Kan Zeilen uit. Maar De Man Die Goed Kan Zeilen is ook Misschien Wel De Aardigste Man Van De Wereld. En zoals dat gaat met aardige mensen, wil hij mij bij de groep betrekken. Daarom moet en zal ik de motor bedienen. Dus dat doe ik. Want zoals dat gaat met aardige mensen, hoop je dat zij jou ook aardig vinden.

Als ik naar links draai (in de richting van de haas) gaat de zeilboot hard, naar rechts (naar de schildpad) gaat ie langzaam. Zodra we de haven binnenvaren, roept De Man Die Goed Kan Zeilen: “Effe dimmen. Er zit geen rem op.” Dus ga ik ergens tussen de haas en schildpad inzitten. “Dimmen! Dimmen!” brult De Man Die Goed Kan Zeilen. En met het tempo dat ergens tussen haas en schildpad in ligt rammen wij de wal.

Het geeft niet, we zijn niet gezonken. En omdat de Man Die Goed Kan Zeilen ook Misschien Wel De Aardigste Man Van De Wereld is, geeft hij mij een tweede kans. “Vind je het niet vreemd dat boten zo duur zijn? Dezelfde materiaalkosten als een hutje, maar de prijs van een huis”, smalltalkt hij. “De arbeidskosten zijn natuurlijk enorm “, diep ik een economielesje op, “tenslotte is er weinig standaardisatie.” Er schiet me iets te binnen. “Ik heb een oude handgemaakte rode racefiets van de Amsterdamse fietsenmaker Peter Serier. Destijds onbetaalbaar. Maar hij heeft zijn ontwerpen aan een Japanse fabrikant verkocht en die produceert fietsen in serie. Nu kun je vrijwel dezelfde fiets als ik heb voor een paar honderd euro’s kopen; het enige verschil is dat die nieuwe fiets van een lopende band afkomstig is en dat er Koga-Myata op staat in plaats van Serier. Daar kunnen botenbouwers nog wat van leren.”

Henry Ford zou mij (geloof ik) gelijk geven. Maar Misschien Wel De Aardigste Man Van De Wereld wijst mij er op dat Koga-Myata en fantasiemerk is van Batavus en gewoon in Heerenveen wordt geproduceerd, en niet in Tokyo of Yokohama… “Nou ja, misschien is Serier gaan werken bij Giant of RIH. Die zijn geloof ik wel Japans”, probeer ik nog. Maar ik sta al te boek als de Man Die Niet Kan Zeilen En Geen Zeemansknopen Kan Leggen En Bovendien Maar Wat Lult, Kortom De Man Aan Wie Je Niets Maar Dan Ook Helemaal Niets Hebt.

“Jan! De fok! Trek de foooooook aan!” schreeuwt De Man Die Goed Kan Zeilen paniekerig als onze bootgenoot even wegdroomt. De man heet geen Jan maar Harry, maar ik begrijp het wel. Voor de Man Die Goed Kan Zeilen heten alle sukkels dit zeilweekend Jan.

Deel:

Één gedachte over “Niet gezonken, wel gezakt (Gewogen en te licht bevonden)

Geef een reactie