Blinde trouw

“De relatie die ik heb met mijn aandelen verschilt niet eens zo veel van jouw relatie met je nieuwe vriendin. Misschien kun je nog wat van mij leren”, zeg ik tegen H. Zijn nieuwe vriendin (twee weken vers) heeft geslapen met een andere man terwijl hij met zijn werk op roeiweekend was. Moet hij haar dan trouw blijven of niet? Moet hij geduldig afwachten of ze voor hem kiest of voor die ander?

Wie trouw is, geeft een relatie de kans zich te ontwikkelen, leg ik uit. Maar waarom zou je koste wat koste bij iemand blijven? Wat als een relatie zin beste tijd heeft gehad? Waarom dan geduldig blijven kleven om iets wat er ooit geweest is? Om keer op keer te ondervinden dat de magie er niet meer is? Waarom jezelf die pijn aandoen? Je kunt wel afwachten of de liefde weer opbloeit, maar dat gebeurt toch niet. Dan kun je beter je partner in de steek laten.

Trouw een deugd? Ja, maar niet tot in den dood. Geduld een schone zaak? Nee: gevoel voor timing, daar gaat het om – weten wanneer je moet komen en wanneer je moet gaan. En zo is het met aandelen ook. Je moet niet meteen verkopen omdat een aandeel zakt, alleen als je niet gelooft dat de koers zich herstelt. Met andere woorden: als je niet gelooft dat er nog leven zit in de relatie die je hebt met je belegging.

H. kijkt mij glazig aan. “En wat heb ik aan deze wijsheid? Ik kan toch niet in de toekomst kijken. Ik weet nog niet of ik onze relatie moet uitdeuken of naar de sloperij sturen. Moet ik haar nu verlaten of niet”?

Helaas, ik kan niet meer voor hem doen. Tijdens ons gesprek heb ik – onhebbelijke gewoonte – voortdurend zitten bladeren in de kranten en vakliteratuur. Mijn aandacht is getrokken door het faillissement van internetwinkel Boo.com. En dan weer door de neergang van de telecom- en internetfondsen. Vorig jaar ben ik in deze fondsen gestapt, en maak nu de ene na de andere teleurstelling mee. Ik ben te trouw en te geduldig.

Column voor Freeler

 

Deel:

Geef een reactie