Compartimentalisatie in theorie en praktijk

Hoe Clinton zelf het spel steeds is blijven beheersen, als middelpunt van schandalen en van allerlei nationale en internationale politieke stormen, blijft een raadsel. Hoe blijft een mens bij zoveel verantwoordelijkheid geestelijk op de been? En hoe slaag je erin om in de gouden kooi van het Witte Huis nog iets als een privé-leven te hebben?

Destijds gebruikte Clinton wel de term compartimentaliseren: privé en politiek, alles in een apart vakje. Maar dat klinkt toch meer als een theoretisch model dan een praktische oplossing. Als de affaire-Lewinsky losbarst, wordt in het boek duidelijk hoe krankzinnig ‘intens privé’ en ‘grote politiek’ voortdurend in elkaars verlengde liggen. Het mooist komt dat tot uiting in één zin, die gaat over de periode kort nadat hij zijn verhouding met Lewinksy heeft opgebiecht aan Hillary: “De eerste paar dagen was ik afwisselend bezig om vergiffenis te smeken en de luchtaanvallen op Al-Qaeda te plannen.”

Juurd Eijsvoogel in NRC Handelsblad over ‘Mijn Leven’