Een nieuwe/oude Bowie

Bowie, ooit zo futuristisch dat het haast muzikale science fiction werd, zingt hier over vroeger als een oude crooner; ‘A man lost in time (…) walking the dead.’

Nostalgie. Bowies eigen My Way. Dat hadden we nog niet gehad in een oeuvre waarin we verder bijna alles al wél hadden gehad.

Meezingbaar is het liedje niet; ijzersterk van compositie evenmin. Toch raakt het je, omdat het zo zacht en simpel is, zo melancholiek en fragiel. Het doet wat weinig beroemde Bowie-songs probeerden: ontroeren. Zo doet Bowie tóch weer iets nieuws.

Menno Pot over de oude held David Bowie in de Volkskrant

Deel:

Geef een reactie