Robot: een zoemende boeddha

In de meeste beschrijvingen van de computers van de toekomst ontwikkelen ze een nog koortsachtiger activiteit dan de mensen die hun voorgangers waren.

Waarom eigenlijk? Ze hebben bewustzijn, emoties en verlangens, maar het is toch merkwaardig om aan te nemen dat het precies dezelfde verlangens als die van de mensen zullen zijn. Houden ze van rijden in een snelle trein, van zwemmen, hebben ze een groot huis nodig om in rond te wandelen en willen ze veel en lekker eten? Nee, het is niet goed mogelijk om te bedenken waarom de computers ook maar enige activiteit zouden ontwikkelen.

Het is ook niet goed voor te stellen waarom er meer dan één computer zou zijn. Verspreid over de wereld zouden ze zich zeker door telefoondraden met elkaar verbinden. Belachelijke verspilling. De computers zouden het niet nodig hebben om als een soort imitatiemensen over de aardbol te krioelen. Er zou er slechts één zijn, die niets zou doen. Een zoemende Boeddha, tevreden met zijn rijke gedachtenleven, met slechts een paar bewegende delen om de elektriciteitsvoorziening te waarborgen. Als je het zo ziet besef je ook dat de aanwezigheid van deze superieure geest voor de mensen weinig uit zou maken, omdat hij de wereld toch niet zou veranderen. De supercomputers van de toekomst worden over het algemeen beschreven als een soort Griekse goden. Eigenlijk net mensen, alleen veel knapper. Het is een achterlijk beeld en het zou realistischer zijn om ze te zien als een moderne god, die niet ingrijpt in de wereld.

Hans Ree (NRC Handelsblad 6/2/1990)