Een man en zijn muziek (over de popgroep XTC)

Je hebt van die mannen bij wie de liefde voor popmuziek maar niet wil slijten. Het is alsof hun puberteit maar voortduurt: nog altijd hangen ze rond in platenzaken en stropen ze in hun vrije tijd platenbeurzen af. Muziek is hun leven, CD’s en platen verzamelen hun hobby. Ik ben zo’n man.

Mijn voorliefde gaat vooral uit naar wat ik ‘erkend miskende’ groepen noem: hoog aangeschreven bij critici en medemuzikanten, maar nooit in de hitparade beland. De laatste jaren ben ik vooral geobsedeerd door de vrijwel vergeten Engelse popgroep XTC.

Samen met rond de 1500 andere fans maak ik deel uit van een ‘newsgroup’ waarop de laatste nieuwtjes over de groep worden uitgewisseld. Dagelijks raadpleeg ik een van de sites die aan XTC is gewijd. En ik correspondeer met fans van overal ter wereld.

Zo ben ik ook met M. in contact gekomen, een andere Nederlandse fan. XTC heeft jarenlang geen platencontract gehad, maar wel muziek opgenomen. Ik wist dat M. hiervan opnames had en heb hem een keertje gemaild of ik ze van hem mocht kopen. Dat mocht – want hoewel hij liever geen geld wilde verdienen over de rug van zijn favoriete popgroep, had hij net zijn uitkering opgemaakt aan XTC-memorabilia. Hij vroeg zo weinig geld (25 gulden voor een cassettebandje), dat ik er wel overheen moest bieden. Waarop hij mij een paar extra bandjes toestuurde. Bovendien kreeg ik een eervolle vermelding op zijn XTC-site.

Laatst heb ik op uitnodiging van M. de release van de nieuwe CD van onze helden gevierd in zijn flat, volgehangen met XTC-posters, -platen en -foto’s. Samen met nog drie verlegen heren van middelbare leeftijd – meer XTC fans is Nederland kennelijk niet rijk. M. liet videopnames en plaatjes zien: de prachtige schilderijen van zanger Andy Partridge, de raadselachtige spelletjes die hij ontwerpt, zijn verzameling speelgoedsoldaatjes. En natuurlijk was er muziek. We waren het met M. eens: “Andy Partridge is een uomo universale, van het kaliber John Lennon en Leonardo da Vinci.”

“Hoe was het?”, vroeg mijn vriendin toen ik thuis kwam.

“Nou, leuk”, zei ik. Want een echte hobby houd je voor je zelf.

(Column voor Freeler)