Afscheidscolumn Freeler: Klaar is Jan

‘Hoe kom ik aan opdrachten?’, vraagt menige beginnende ondernemer zich af. Later wordt dat vaak: “Hoe kom ik er weer van af?” Want opdrachtgevers zijn bijzonder trouw, vaak op het hardnekkige af. Als je niet wilt omkomen in het werk, moet je wel eens een ‘prioriteiten stellen’.

De fatsoenlijkste manier is natuurlijk om een opdrachtgever rechtstreeks te bedanken voor de plezierige samenwerking. Voor wie zoals ik te laf is om netjes afscheid te nemen, zit er niets anders op dan er met de pet naar te gooien, in de hoop dat de opdrachtgever afhaakt.

Mijn eerste opdrachtgever heb ik zo – onbewust – bijna van mij afgeschud. Dit was een krant voor de groothandel in levensmiddelen (met speciale aandacht voor kiwi’s). Ik moest interviews doen met groentehandelaren en horeca-ondernemers in Den Haag. Na verloop van tijd kreeg ik het zo druk met andere opdrachten, dat deze er bij dreigde in te schieten. Erg uitdagend was het werk niet: het blad werd nauwelijks gelezen, en de mensen die ik interviewde vonden mijn verhalen wel best zo.

Ik verzon een list: kopij poolen.

Voor een ander blad schreef ik interviews met horeca-bedrijven in Amsterdam, die nogal leken op die voor mijn groothandelskrant. ‘Waarom bewerk ik die Amsterdamse verhalen niet?’, dacht ik. ‘Hier en daar de naam veranderen en een zin aanpassen en klaar is Jan.’ In Den Haag viel mijn oog op pizzeria die zich goed leende voor mijn plan. Alleen nog even de eigenaar vragen om toestemming voor een bedrijfsreportage. Ik nam alvast enkele foto’s.

Toen werd ik aangehouden door de politie. Bleek de pizzeria naast de Spaanse ambassade te liggen. Ik had me zo verdacht gedragen dat ik was aangezien voor een ETA-terrorist… Toen ik uitlegde dat ik ‘zo maar’ wat foto’s gemaakt had, mocht ik gelukkig vertrekken.

Mijn plan om kopij te poolen heb ik toen maar niet uitgevoerd. En later was het niet meer nodig: er was een vaste kracht aangesteld om mijn werkzaamheden over te nemen. Want opdrachtgevers moeten van tijd tot tijd eveneens ‘prioriteiten stellen’. En klaar was Jan.

(Mijn laatste column voor Freeler)