Li Edelkoort: Op zoek naar het onzichtbare

Geen trendwatcher, maar een trendforecaster – zo beschouwt Li Edelkoort zichzelf. Waar een trendwatcher zich bezighoudt met wat er is, concentreert zij zich eerder op wat er zou kunnen zijn. En volgens haar gaan we een bijzonder interessante periode tegemoet. “We zijn moe van de angst. We gaan een harmonische en bijna animistische periode tegemoet.”

Trendwatcher? “Iedereen kan tegenwoordig trendwatcher zijn”, constateert Lidewij Edelkoort. “Journalisten, consumenten: iedereen die een beetje rondsurft op internet kan enkele trends op een rij zetten. Daar is geen kunst meer aan. Gelukkig zit ik wat hoger op de berg en houd ik me meer bezig met forecasting dan met trendwatching.” Een trendwatcher richt zich vooral op wat er is – trends die in de maatschappij ontluiken en die zich mogelijkerwijs verder zullen ontwikkelen. Edelkoort daarentegen concentreert zich – nu al meer dan dertig jaar lang, tegenwoordig vanuit Parijs met haar bedrijf TrendUnion – veel meer op wat er zou kunnen zijn.

“Ik ben altijd op zoek naar het onzichtbare”, zegt Edelkoort, de eerste die zich in Nederland professioneel met trends ging bezighouden. “Ik probeer de ontwikkelingen voor te zijn. Natuurlijk ontkom ik er niet aan ook huidige trends mee te nemen in mijn voorspellingen. Maar ik leun vooral heel sterk op mijn intuïtie. Steeds sterker zelfs. Vroeger dacht ik nog dat ik bij de tijd moest zijn en liep ik disco’s af om maar niet achterop te raken. Maar in de punktijd ben ik afgehaakt. En het blijkt dat ik mijn werk steeds beter kan doen, het wordt steeds krachtiger. Vroeger had ik nog wel eens de neiging om mijn presentaties heel breed op te zetten, waardoor ze al snel vrijblijvend werden. Tegenwoordig kies ik één thema en diep ik dat helemaal uit.”

Een belangrijk thema voor Edelkoort is dat we het afgelopen decennium achter ons laten. “Een lamentabele periode, met economische crises, terrorisme, religieuze conflicten en een allesoverheersende angst voor de ander. Ik denk dat we in rustiger vaarwater terechtkomen, dat we besluiten geen angst meer te hebben. We raken moe van de angst. Je ziet dat ook weer aan de reacties op de recente aanslagen in de metro in Moskou, waarbij 35 doden vielen. De aanslagen op New York in 2001 vonden we allemaal vreselijk, Madrid was erg, Londen was pijnlijk, dit wordt gezien als een nieuwsfeit, niet meer en niet minder. Zo’n houding kan de wereld veranderen.”

Extreem midden

In een presentatie van enige tijd geleden werkte ze dit idee uit, waarbij ze de term ‘extreem midden’ introduceerde. Heel bewust – extreem zelfs – kiezen we voor de middenweg, stelde ze toen: het extreme midden. Grijs is hier bijvoorbeeld een uitdrukking van, een kleur die het midden houdt tussen zwart en wit, een neutrale tint waaruit tegelijkertijd behoefte aan duidelijkheid spreekt.

De wereld die zich afkeert van angst kan volgens Edelkoort een mooie periode tegemoet gaan. “De angst voor het irrationele zal ook minder worden, waardoor we voor het eerst sinds de zeventiende eeuw een tijd tegemoet kunnen gaan waarin de beide hersenhelften goed samenwerken.

Een fantastische tijd, een bijna animistische periode, waarin we heel zorgvuldig, om niet te zeggen religieus willen omgaan met de natuur en met elkaar. Dit gaat allemaal veel verder dan het ecologische denken van nu. Het kan een periode van samenhang worden, van holisme. Je ziet voortekenen hiervan in de insectenkleding van Alexander McQueen. Of denk eens aan Avatar. In die film draait het niet om de actie of om de 3D-effecten, dat zijn slechts bijkomstigheden. Waar het om gaat is dat de N’avi hun staart kunnen inpluggen in bomen en beesten, en zo werkelijk in contact kunnen treden met de natuur. Ik kan me goed voorstellen dat wij zo’n wereld willen als wij eenmaal bevrijd zijn van angst.”

Artikel voor Second Sight

 

Deel:

Geef een reactie