Liever geen oordeel over lustmoordenaar

De lustmoord op de zevenjarige Chanel Naomi. Ik denk er eigenlijk liever niet aan. Maar de zaak laat me niet los, dus laat ik toch proberen mijn gedachten op een rij te zetten.

Zo’n kindermoord herinnert mij er aan dat ik als zakenman weinig kan met gewetensvragen. Zakendoen is lekker eenvoudig. Je levert een dienst, de ander betaalt en je wordt er allebei beter van. Of dat denk je, en dat is ook wat waard.

Of je zakenrelatie een ‘goed’ mens is en of je zelf wel ‘naar behoren’ handelt zal je een zorg zijn. Ja: je levert niet aan dictatoriale regimes en je beduvelt je zakenrelaties niet al te opzichtig. Niet uit innerlijke overtuiging, maar om gezichtsverlies te besparen. Uit eigenbelang: met een goede naam is het makkelijker geld verdienen.
Met zo’n houding kun je het ver schoppen in het zakenleven. Daarbuiten kan ik er niet altijd op terugvallen, merk ik nu.

Moordenaar Jan S.,’het monster van Assen’, staat op het punt berecht te worden. Natuurlijk moet hij zwaar worden gestraft. Dat snapt de zakenman in mij ook. Iedereen heeft daar direct ‘belang’ bij, aangezien de man een gevaar is voor zijn omgeving. Met de publieke veroordeling van Jan S. heb ik wel moeite: met de mensen die hem als ‘monster’ zien en zijn huis hebben beklad met leuzen als ‘Jan S. moet dood’. Van de ouders en andere direct betrokkenen kan ik me zo’n reactie voorstellen: blinde woede om het leed dat hen is aangedaan. Maar dit zijn buitenstaanders.

Mij valt altijd op dat lustmoordenaars vaak zo’n alledaags karakter hebben. Diepgestoord, maar met menselijke trekken. Belust op geweld, maar verder uiterst huiselijk. Van Jan S. weet ik alleen dat hij in een rijtjeswoning woonde en rondreed in een goudkleurige Audi 80. Weinig monsterlijks aan. Als blijkt dat zo iemand een zevenjarig meisje heeft verkracht en vermoord, ben ik eerder onthutst dan verontwaardigd: ‘Wat dreef die man? Hij woont in eenzelfde huis als ik en rijdt ook Audi.’

Zo anders dan ik is Jan S. niet, denk ik dan. Ik begrijp hem alleen niet. En wat ik niet begrijp veroordeel ik ook niet.

(Column voor Freeler)