Te midden van de piranha’s

Kennissen zijn belangrijker dan kennis. ‘Know who’ belangrijker dan ‘know who’. Iedere ondernemer weet dat je moet ‘netwerken’ om enig succes te boeken in het zakendoen. Het hoort er gewoon bij. Toch krijg ik er af en toe een vieze smaak van in de mond – en dat terwijl netwerken steeds belangrijker wordt.

Het lijkt soms wel of netwerken de belangrijkste pijler zijn waar de moderne economie op rust. Je ziet het om je heen en je leest erover. De ‘Piranha economie’ rukt op. Bedrijven concentreren zich op hun specialisme en werken in losvaste samenwerkingsverbanden samen met andere gespecialiseerde bedrijven. Voor traditionele bedrijven is het steeds moeilijker worden om te concurreren met snelle, flexibele en agressieve netwerken deze ‘piranha’s’.

Ook intern is het netwerken wat de klok slaat. Bedrijven hebben steeds vaker een ‘netwerkorganisatie’ die bestaat uit allerlei ‘zelfsturende teams’: taakgroepen of projectgroepen die werken voor allerlei opdrachtgevers in en buiten het bedrijf.

Vooral het interne genetwerk staat me soms tegen. Want de teamleden fladderen van het ene team naar het andere, en dat fladdergedrag is gevaarlijk. Hoewel het woord ’team’ anders doet vermoeden, bestaat het gevaar dat de teams niet meer zijn dan een verzameling solisten. Mensen die een cursus ‘Excellent Onderhandelen’ hebben gevolgd en zich assertief en makkelijk communicerend van project naar project haasten. En als het eens wat minder loopt met een project? Dan is er elders zeker iets aantrekkelijkers. Zo niet in het eigen team, dan zeker bij een ander. Zo niet in het bedrijf, dan toch zeker daarbuiten, bij de concurrent. Weg medewerker. Weg kennis.

De vlotte babbel van mensen die in zelfsturende teams werken wordt door al dit fladdergedrag zeker ontwikkeld. Maar het is de vraag of ze voldoende vakkennis en doorzettingsvermogen opbouwen. En of hun betrokkenheid bij de teams waar ze voor werken veel verder gaat dan hun persoonlijk goed uitkomt. Eerder lijken deze teamworkers zich te ontwikkelen tot solisten zonder veel diepgang en karakter. Tot piranha’s. Misschien dat de als teamworkers vermomde solisten persoonlijk niet eens veel last hebben van hun fladdergedrag. Maar de werkgever wel: voor hij het weet is zijn bedrijf uitgehold.

Column voor Freeler

Deel:

Geef een reactie