Trouwen en vreemdgaan

Geen zomer zonder huwelijk, lijkt het wel. Het is alsof al mijn vrienden het liefste in juni of juli trouwen. De laatste jaren zijn mijn zomermaanden tenminste vergeven van de bachelor’s party’s en bruiloften. En geen huwelijk zonder toespraak. Ook afgelopen weekeinde weer: gelukwensen, levenswijsheden en goedbedoeld advies.

De toespraak die mij het langst zal bij blijven was van de broer van de bruidegom. Een organisatieadviseur en dat kwam in zijn woorden duidelijk naar voren. Hij had – zoals bij consultants te doen gebruikelijk is – zijn redevoering tot enkele kernachtige punten beperkt. De overheadprojector en de sheets met bullets en stroomdiagrammen ontbraken nog net. Wel had hij enkele voorwerpen meegenomen, elk bedoeld om een advies uit te beelden. Vier symbolische voorwerpen, vier adviezen:

1. Een spiegeltje. Houd je zelf en je partner van tijd tot tijd een spiegel voor. Een relatie vaart wel bij contemplatie en overleg.

2. De Rubik-kubus. Onthoud: (relatie)problemen zijn oplosbaar, hoe ingewikkeld ook. Samen kom je er wel uit.

3. De zandloper. Neem de tijd. Voor jezelf, voor elkaar.

4. Een klein matroesjka-poppetje. Laat het kind in je spreken. Neem jezelf niet te serieus, wees niet vooringenomen. Sta open voor de ander.

Ik moest denken aan de bachelor’s party die wij enkele weken eerder hadden gehad. Ook toen is het onderwerp relatiebeheer uitgebreid aan de orde gekomen. En dan in het bijzonder een aspect dat er tijdens de bruiloft bekaaid afkwam: vreemd gaan.

Duidelijk bleek dat vrijwel elke aanwezige heen en weer werd geslingerd tussen twee verlangens: enerzijds een behoefte aan de geborgenheid van vaste partner, anderzijds een hang naar het onbekende. De een blijft thuis en sticht een gezin, de ander geeft toe aan de lokroep van het onbekende. Waar ‘m het verschil in zit? Onduidelijk. Doet er ook niet toe, zei J., een van de aanwezigen die onlangs vrouw en kind heeft verlaten voor een nieuwe liefde. “Als je maar bewust kiest.”

Column voor Freeler