Justin Townes Earle: mijn werk is NIET autobiografisch

‘Single Mothers’ en ‘Absent Fathers’ heten de twee laatste, tegelijkertijd opgenomen platen van Justin Townes Earle. De titels doen misschien anders vermoeden, maar de platen zijn niet autobiografisch, bezweert Earle. En muzikaal gezien staan ze ver af van het werk van zijn vader, al erkent Earle dat hij door zijn vader is beïnvloed: “Wie niet?” Een verslag van een moeizaam gesprek.

“And I am betwixt and between / Sean Lennon, you know what I mean”, zingt Teddy Thompson op de onlangs verschenen plaat ‘Family’ over hoe het is om de zoon te zijn van de beroemde folkmuzikanten Richard en Linda Thompson. Justin Townes Earle heeft het nog moeilijker, met niet alleen een beroemde vader maar via zijn tweede naam ook een lijntje met zijn vaders grote voorbeeld Townes van Zandt. En dus komen in vrijwel elk interview met Justin zijn vader en Townes van Zandt ter sprake. Zo ook nu, tijdens een telefonisch interview.

“Jazeker”, zucht Earle met hoorbare tegenzin. “Ik ben beïnvloed door mijn vader. Zoals iedereen beïnvloed is door zijn ouders. Wie dat ontkent, liegt gewoon.” En Townes van Zandt? “Ja, het was een groot songwriter. Ik heb veel van hem geleerd. Van zijn muziek dan, want de man zelf was een vervelende dronkelap, en ik kan me niet voorstellen dat zijn drankmisbruik zijn werk ten goede is gekomen. Wie dronken is, kan geen goed nummer schrijven – zo simpel is het. Maar nogmaals: hij was een groot songwriter. Niet dat ik zijn werk helemaal doorgrond, overigens.”

Intiem

Met zijn zware en moeilijk verstaanbare zuidelijke accent – Steve Earle zou er nog een puntje aan kunnen zuigen – gaat Justin verder. Dat zijn muziek toch echt heel ver afstaat van het werk van zijn vader. “We maken allebei door blues en country geinspireerde Americana, maar daar houdt de overeenkomst op. Zijn werk is politiek getint, het mijne is rustiger en intiemer. Hij neigt naar southern rock, mijn muziek is veel folkier.” Wie naar ‘Single Mothers’ (september 2014) en ‘Absent Fathers’ (verschijnt in januari 2015) luistert, kan niet anders dan hem gelijk geven. Justin Townes Earle klinkt meer als een ruwe diamant uit de school van gepolijste singersongwriters als Ron Sexsmith dan als zijn eigen vader, zeker wanneer die weer eens de muzikale wildeman uithangt.

Aangename muziek is het, veel ingetogener dan je zou verwachten. En dat terwijl de titels ‘Single Mothers’ en ‘Absent Fathers’ toch schreeuwen om harde, rauwe gestaltherapeutische songs. Songs waarin Justin Townes Earle afrekent met zijn eenzame jeugd met – inderdaad – een alleenstaande moeder en een afwezige vader. Waarin hij zijn eigen drugsverleden van zich afgilt. Waarin hij wild om zich heen slaat, gedreven door gevoelens van wraak, haat, miskenning en andere minder fraaie gevoelens.

Trainwreck

Maar zo iemand lijkt Justin Townes Earle niet te zijn. Is hij niet rancuneus omdat hij ooit wegens overmatig drugsgebruik door zijn vader uit diens band werd gegooid? Nee hoor, zijn vader had volkomen gelijk: “I was a trainwreck.” En de nummers op ‘Single Mothers’ en ‘Absent Fathers’? We moeten vooral niet denken dat die naar zijn eigen zijn jeugd verwijzen. “Ik verwerk er ervaringen in van allerlei mensen die ik ken. Zij komen als karakters voor in mijn nummers.”

Voorzover er iets autobiografisch in de twee albums schuilt, dan is het dat Earle in ‘Absent Fathers’ een iets positievere boodschap uitdraagt dan in ‘Single Mothers’. “In ‘Single Mothers’ gaat het erom dat je geluk en geduld moet hebben in het leven als je liefde zoekt. En zelfs als je geluk en geduld hebt, zul je meer verliezen dan dat je wint. Er is geen licht aan het einde van de tunnel. In ‘Absent Fathers’ is er wel licht. Niet veel. Een speldenknopje, een sprankje hoop. Ik ben iets optimistischer geworden dankzij mijn vrouw, die mij enorm veel liefde heeft gegeven in de afgelopen maanden.”

Liefde die hij daarvoor kennelijk niet heeft gehad?

Die zijn alleenstaande moeder en afwezige vader hem onthielden?

Trouwens, hoe is het met zijn vader?

Volgt Justin diens muzikale carrière nog wel?

Weet hij dat zijn vader samen met Marianne Faithfull het titelnummer van haar laatste plaat ‘Give my Love to London’ heeft geschreven?

“Ik had geen idee”, verzucht Justin. “Ik zal er eens naar luisteren.”

Waarna de verbinding wordt verbroken. Jammer, Justin Townes Earle verdient een goed interview.