‘Soultime!’: Southside Johnny and the Asbury Jukes weer als vanouds

Met ‘Soultime!’ keren Southside Johnny and the Asbury Jukes terug naar de soulmuziek uit de jaren zestig en zeventig. Het is een feestelijk album geworden, dat in weinig herinnert aan het bozige ‘Pills and Ammo’ uit 2010. “Dit is wat ik wil: mensen blij maken met mijn muziek.”

“Inderdaad”, zegt John Lyon (Southside Johnny – hij duidt zichzelf aan als ‘Southside’, naar de Southside van New Jersey). “Ons vorige album klinkt inderdaad anders dan ‘Soultime!’ Heel anders.” Het vorige album van Southside Johnny and the Asbury Jukes, ‘Pills and Ammo’, was een regelrechte reactie op de financiële crisis. “Wij waren verontwaardigd dat veel mensen opeens hun hypotheek niet konden betalen. Let wel: buiten hun eigen schuld om. Het ging om goede mensen die door toedoen van fouten van bankiers dreigden uit hun woning te worden gezet. Ook veel fans en vrienden van ons waren het slachtoffer. Wij konden niet anders dan daar een album over maken. Maar een album dat karakteristiek is voor mij? Nee, dat was ‘Pills and Ammo’ niet. ‘Soultime!’ met zijn vrolijke en dansbare muziek veel meer.”

Soultime! is, meer dan welk album van Southside Johnny and the Asbury Jukes ook, een echt soulalbum geworden, met een hoofdrol voor Lyon met zijn doorleefde stem en voor de strakke blazerssectie. Een album waarop ‘The Jukes’ liefdevol aanschurken tegen de klassieke Amerikaanse soulmuziek uit de jaren zestig en zeventig, zoals ze dat eerder deden met the blues op ‘Messin’ with the Blues’ in 2000.
Superfly
Af en toe heb je zelfs het gevoel dat je luistert naar verloren gewaande opnames uit die tijd die nu pas zijn uitgebracht. Bij ‘All I can do’ bijvoorbeeld, dat lijkt op ‘Its the same old song’ van The 4 Tops. Bij ‘I’m not that lonely’, dat doet denken aan ‘Stop in the name of love’ van The Supremes. En ook bij ‘Looking for a good time’, dat wel wat weg heeft van …. wat is het ook al weer? ‘Everday People’ van Sly Stone?

Of nee, eerder ‘Superfly’ van Curtis Mayfield. “Dat nummer was ook de inspiratie voor ‘Soultime!'”, zegt Lyon. “Twee jaar geleden kwam ik ergens binnen waar ze ‘Superfly’ draaiden. Je merkte dat iedereen vrolijk werd van dat nummer. Dat deed wat met me. Ik realiseerde me toen dat ik mensen blij wil maken met mijn muziek. Daarom heb ik niet weer een plaat gemaakt vol maatschappijkritiek, maar een feestelijk, vrolijk en opgewekt album. De sound is daarom ook heel anders. Op ‘Pills and Ammo’ domineren de twee gitaren domineren omdat ik een rauwe plaat wilde maken, in de stijl van de Rolling Stones en dat soort groepen. Nu staan de blazers centraal omdat ik een feestje wilde bouwen.”

Frisse nummers

Dat is zeker gelukt: elk nummer klinkt even fris, vooral dankzij de prachtig gearrangeerde blazers. “We hebben zelfs een trombone! Wanneer hoor je die nou nog live?”, gromt Lyon tevreden. “Al is het wel een ‘crime’ om met zo’n groot gezelschap op toernee te gaan, maar goed. We hebben het er graag voor over, want we doen niets liever dan optreden. Ik doe het al meer dan 40 jaar, maar het verveelt geen moment.”
Southside Johnny and the Asbury Jukes spelen ook ‘geen nummers maar muziek’, zoals Lyon het uitdrukt. “Ik bedoel daarmee dat we niet zo’n band zijn die met een vaste setlist werkt en die z’n best doet om elk nummer precies uit te voeren zoals het op de plaat staat. Helemaal niet. We spelen wel altijd een paar publieksfavorieten, zoals ‘The Fever’ en’I don’t wanna go home’.

En uiteraard komen er ook nummers van ‘Soultime!’ voorbij, in elk geval ‘Spinning’ en ‘All I can do’, zegt Lyon. “Maar we hebben alle nummers paraat, dus als de stemming er goed in zit, kunnen we desnoods het hele album spelen.”

De komende maanden toeren Southside Johnny and the Asbury Jukes door Europa. Vanaf eind april zijn ze in Nederland:

30-4: Oosterport Indoor Festival, Groningen
1-5: Muziekgieterij, Maastricht
3-5: TivoliVredenburg-Pandora, Utrecht
4-5: Paard van Troje, Den Haag
6-5: Moulin Blues Festival, Ospel
15-5: Ribs & Blues Festival, Raalte
16-5: Paradiso, Amsterdam