We want more! (Over The Lyrics van Paul McCartney)

Paul McCartney staat vooral bekend als een goede songschrijver, zanger en instrumentalist. Zijn reputatie als tekstschrijver is minder sterk. Misschien dat hij daarom het vuistdikke The Lyrics heeft uitgegeven, om te laten zien dat hij heus wel goede teksten kan schrijven? Zou best kunnen, en nogal wat mensen keuren een dergelijke geldingsdrang af (zie bijvoorbeeld Matt Williamson van Pop goes the 60’s).

Ik kan niet anders zeggen dan dat mijn bewondering voor McCartney weer is toegenomen. Zelfs de tekst van een liedje als When I’m Sixty Four blijkt toch vernuftiger in elkaar te zitten dan ik altijd had gedacht, met een ongewoon rijmschema (abcc – twee regels die niet rijmen afgewisseld met twee die dat wel doen: When I get older losing my hair / Many years from now / Will you still be sending me a Valentine / Birthday greetings, bottle of wine?).

Mijn enige bezwaar: dat het boek verre van volledig is. Ik meen me bijvoorbeeld te herinneren dat Letting Go over zijn angst ging om zijn vrouw Linda meer vrijheid te geven. En dat This One geïnspireerd was op een opmerking van George Harrison dat het hem speet dat hij zijn ruzie met John Lennon nooit had kunnen bijleggen. Maar die twee nummers worden niet besproken. Volgende druk graag The Complete Lyrics. 
 

Beeld: Paul McCartney als oude man. Niet zoals hij er uit zag toen hij 64 was, maar zoals hij eruit had kunnen zien in zijn verbeelding, toen hij op z’n 14e When I’m 64 schreef. Bletzplaatje, gemaakt met de AI-software van Midjourney.