Star Trek – Picard Seizoen 3: een laatste heldendaad

Star Trek – Picard Seizoen 3: een laatste heldendaad

Kapitein Jean-Luc Picard stond er om bekend dat hij dat zich uit de neteligste situaties kan redden. Dreigde zijn schip ten onder te gaan in een oorlog met Klingons? Dreigde een overmacht van de Borg – ‘resistance is futile, you will be assimilated’? Had een ruimteparasiet zich in de motor van de Enterprise genesteld, waardoor het onmogelijk was op warpsnelheid te ontsnappen aan de ondergang? Geen nood. Hij verzon een list. Of iemand anders verzon door hem geïnspireerd een list. Altijd een oplossing.

Maar dat was bijna dertig jaar geleden. Nu is hij broze oude man geworden. Iemand die zich laat uitschelden door zijn eigen ondergeschikten. Die – hoewel hij de mensheid toch echt een paar gered heeft – geen enkel aanzien meer geniet. Inspirerende speeches houden kan hij niet meer. En wat zou hij ook speechen? Naar hem wordt toch niet geluisterd. Hij is een figurant in zijn eigen show geworden.

Zo was het in de eerste twee seizoenen Star Trek – Picard. In Seizoen 3 opeens niet meer. De scenarioschrijvers hebben eindelijk de moeite genomen wat afleveringen van The Next Generation te bekijken en Jean-Luc Picard te leren kennen. En zich af te vragen hoe hij aan het einde van zijn leven zou terugblikken op zijn leven.

Een flashback. Daar zit Picard, in zijn eentje te lunchen in een café. Hij wordt herkend, en voor hij het in de gaten heeft is hij omringd door bewonderaars en vertelt hij over zijn heldendaden. Urenlang, totdat hij met zichtbare tegenzin afscheid neemt. Vooruit dan maar, nog één laatste vraag. “Heeft u het nooit jammer gevonden dat u nooit getrouwd bent, geen kinderen heeft?” Welnee, bralt hij. Zijn bemanning was zijn gezin: “Your crew become a part of you. Complete you. They lift you up to accomplish the things you never could do alone.” Wie heeft er dan nog een echt gezin nodig?

Waarop de camera zwenkt naar iemand in de hoek van het café, die het hele gesprek heeft afgeluisterd. Picards zoon, die het contact met hem altijd heeft gemeden. In deze flashback komen wij er eindelijk achter waarom. En worden we herinnerd aan Picards tragiek, aan de eenzaamheid die zich ophoudt achter alle mooie woorden over zijn ‘crew’. Picard eet zijn koud geworden lunch in zijn eentje op.

Seizoen 3 van Star Trek – Picard bewijst dat je de hoop nooit moet opgeven. Dat een waardeloze serie zomaar kan opbloeien. En dat Jean-Luc Picard zijn laatste, grootste heldendaad nog moest verrichten: uit de dood herrijzen.

P.S. Dit Bletzpraatje is gebaseerd op afleveringen 1 t/m 4 van Seizoen 3 van Star Trek – Picard, dus het kan nog helemaal misgaan. Seizoen 3 – het laatste van de drie – kan worden bekeken zonder eerst seizoen 1 en 2 te hoeven doorploegen.

Deel:

Geef een reactie