Wat je nog niet wist over de Amerikaanse verkiezingen (Ik niet tenminste, maar nu wel)

Vraag: Donald Trump lijkt me zo’n beetje de minst sympathieke president die Amerika ooit heeft gehad. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat hij een slechte president was. Wat heeft hij goed gedaan?

Antwoord: lastig te bewijzen of het zijn verdienste was, maar onder Trump is de Amerikaanse economie tot aan de coronacrisis gegroeid met rond de 2,5 procent per jaar. Daarna ging het bergafwaarts. In 2020 daalde het bbp zelfs met 2,2 procent. Bij lange na niet de 4 tot 6 procent groei per jaar die Trump in het vooruitzicht had gesteld dus. De Amerikaanse economie verloor 2,7 miljoen banen onder Trump. De mensen die wel een baan hadden gingen er wel op vooruit (het mediane reële inkomen steeg tussen 2017 en 2020 met rond de 6 procent), de bedrijfswinsten stegen (met rond de 17 procent) en de aandelenmarkten gingen in de Trumpjaren als een raket (met een stijging van bijna 70 procent). Belastingverlagingen voor bedrijven droegen bij tot een stijging van de staatsschuld van 14,4 naar 21,6 biljoen dollar. Bron: Factcheck.org

Persoonlijk vind ik het sterk van Trump dat hij er bij de overige Navolanden heeft aangedrongen eens de afgesproken bijdragen te betalen voor de bescherming die het lidmaatschap. De manier waarop wat minder.

Vraag: Wat is een belangrijke overeenkomst in de beleidsvoornemens van Trump en Harris?

Antwoord: Allebei pleiten ze voor een protectionistisch beleid dat de eigen industrie voorop stelt. De nieuwe regering wil de afhankelijkheid van het buitenland verminderen en de eigen industrie versterken, met name door banen te scheppen in de achtergebleven gebieden in de VS. Dus reken op nieuwe maatregelen om productie terug te halen naar Amerikaanse bodem, in aanvulling op de Inflation Reduction Act (IRA) van Biden. Zowel Trump als Harris ziet China als de belangrijkste economische rivaal. De vraag is niet óf Amerika de economische banden met China wil verminderen, maar in welk tempo en hoe drastisch.

Als Amerika hogere importtarieven heft op Chinese producten – Trump heeft gezinspeeld op tarieven tot 60 procent – zal China onvermijdelijk nieuwe afzetmarkten zoeken. Europa kan de borst natmaken voor een nieuwe golf van Chinese producten die hier gedumpt worden. Bron: NBC News

Vraag: In Nederland hebben we ‘zwevende kiezers’, in de VS zijn wel ‘swing states’ maar je hoort nooit wat over de zwevende kiezers. Hoe zit dat ook al weer?

Antwoord: Lang verhaal. In het kort: in de VS hanteren de meeste staten een ‘winner-takes-all’ systeem, waarbij de kandidaat met de meeste stemmen in een staat alle kiesmannen van die staat wint. En er zijn maar twee grote partijen – de Democraten en de Republikeinen – niet al die splinterpartijtjes die het Nederlandse politieke landschap kleuren. Hierdoor zijn sommige staten vrijwel altijd veilig voor een van de twee grote partijen, terwijl andere staten, de ‘swing states’, regelmatig van partij wisselen.

Uiteraard is het niet in steen gebeiteld of een staat een swing state is of niet. Neem California, dat in 1992 van Republikeins naar Democratisch omsloeg (en zo Bill Clinton aan een overwinning hielp) en sindsdien een Democratisch bolwerk is. Sowieso was 1992 bijzonder, want toen stemden 22 staten anders dan ze in de voorgaande verkiezingen hadden gedaan.

Dat sindsdien niet meer voorgekomen, meestal gaat het om vijf tot zeven staten, waarin de economische variatie groot is. Pennsylvania heeft bijvoorbeeld een mix van stedelijke, voorstedelijke en landelijke gebieden. Steden zoals Philadelphia en Pittsburgh neigen Democratisch te stemmen, terwijl de landelijke gebieden vaak Republikeins zijn.

Vraag: Veel Christenen stemmen van oudsher Republikeins. En nu waarschijnlijk weer. Is dat niet wonderlijk, gezien de weinig deugdzame levenswandel van Donald Trump.

Antwoord: Ja, Trump heeft zelfs eens gezegd dat hij iemand op straat zou kunnen neerschieten zonder dat het zijn populariteit zou aantasten, en daar lijkt het soms wel op. Mensen kunnen alles wat krom is voor zichzelf rechtpraten, denk ik. Of misschien kijken ze niet zozeer naar de mens Trump als wel naar zijn beleidsvoornemens. Trump pleit (i.t.t. Harris) voor lagere belastingen en minder overheidsregulering. Veel Christenen geloven dat dit gunstig zou zijn voor gezinnen en kerken, die vaak afhankelijk zijn van donaties en financiële steun van hun leden.

En anders kunnen ze zich wel vinden in de standpunten van zijn partij: sterk pro-life standpunt (anti-abortus dus), wat voor veel christelijke kiezers een doorslaggevende factor is. Voor sommige christelijke kiezers is de steun aan de Republikeinse partij ook een kwestie van culturele identiteit. Ze voelen zich meer verbonden met de conservatieve waarden en normen die de partij vertegenwoordigt, en zien de Democratische partij als te progressief, te ‘woke’.
Bron: EO.nl

Vraag: Wilders bewondert Trump en zijn tegelijk verongelijkte en apocalytische stijl van politiek bedrijven komt ook sterk overeen met die van Trump. Hoe is de relatie Wilders – Harris?

Antwoord: Klopt, Wilders bewondert Trump. Omgekeerd heeft Trump heeft Wilders geprezen om diens harde standpunten over immigratie en islam. In 2010, tijdens een protest tegen de bouw van een islamitisch centrum nabij Ground Zero in New York, sloot Trump zich aan bij een protest waar Wilders een keynote speaker was en bood hij aan de grond te kopen om het project te blokkeren. (Niets van terechtgekomen overigens).

Wat Harris betreft: zij heeft nog nooit wat over Wilders gezegd en hij niet over haar. Er is dus geen relatie. Geestverwanten zijn Harris en Wilders in elk geval niet. Kamala Harris heeft zich uitgesproken over de opkomst van extreemrechts in Europa en de bedreiging die dit vormt voor democratische waarden. Tijdens de Munich Security Conference in 2023 waarschuwde ze voor de gevaren van populisme en benadrukte de noodzaak van internationale samenwerking om deze uitdagingen aan te pakken.

Overigens hoeven we aan deze woorden niet al te veel te verwachten, schrijft journalist Nicholas Vinocur van Politico. Harris is nu eenmaal net als Trump veel meer gespitst op hoe de relatie met Azië zich de komende jaren gaat ontwikkelen. “Europa is simpelweg niet meer zo belangrijk voor Washington als vroeger. Het is een werelddeel met een verouderende bevolking, waar steeds minder mensen wonen, een werelddeel dat bovendien allergisch is voor machtspolitiek, in zichzelf verdeeld is en zich risicomijdend opstelt. Europa roept bij veel Amerikanen niet zozeer sympathie op als wel spottende minachting – een plek waar het prettig vakantie vieren is, maar niet veel meer dan dat.”

Beeld: zelf gebakken met ideogram.ai
.