Ik kom hier nog op terug

Ha, weer een boek van Rob van Essen waarin hij de lezer onderdompelt in de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig. Net als in Kind van de verzorgingsstaat (een van mijn favoriete boeken) weet hij de sfeer van toen goed te treffen. Om met Van Essen zelf te spreken: “Een gruwelijk feest van herkenning voor wie oud genoeg is, een afschuwwekkend voorbeeld voor wie nu jong is.”

Dit keer is deze periode het decor voor een heel ander soort verhaal, een soort parabel over in het reine komen met fouten uit het verleden. En een waarschuwing tegen een vals, al te gepolijst beeld van vroeger: “Nostalgie is iets om op afstand te houden, met een zweep en een stoel, alsof ze een circusleeuw is die je nooit helemaal mag vertrouwen, al zou je het liefst tegen haar aan gaan liggen, tegen haar warme vacht, in haar warme vacht, als een kind dat zich opkrult en wil verdwijnen.”