Trumponomics voor dummies

Als ik een weldenkende Trumponomics aanhanger was – die moeten er toch zijn? – dan zou ik het zo recht praten:

“Jarenlang heeft Amerika aan het kortste eind getrokken in de wereldhandel, terwijl onze politici glimlachend akkoord gingen met handelsverdragen die ons land leegzogen. In zo’n beetje elke stad zijn fabrieken gesloten, in zo’n beetje elke gemeenschap zijn banen verdwenen. Het is alsof we jarenlang onze portemonnee hebben opengehouden terwijl andere landen er gretig geld uit bleven pakken. Trump heeft eindelijk gedaan wat niemand anders durfde. Hij heeft de hakken in het zand gezet: “Tot hier en niet verder.”

“Maar handel is geen nulsomspel!” roepen sommige economen. Natuurlijk niet, en in een ideale wereld – elk land alsof het dezelfde regels volgt en eerlijk meedoet in de wereldeconomie – zou vrijhandel onze voorkeur hebben. Maar die ideale wereld bestaat niet. Jarenlang stuiten onze exporteurs constant op barrières, oneerlijke concurrentie en gesubsidieerde rivalen, terwijl onze economie openstond voor buitenlandse producten.

China voorop. De Chinezen overspoelen sinds hun toetreding tot de Wereldhandelsorganisatie in 2001 onze markten met goedkope producten, stelen onze technologie, manipuleren hun munt, en geven massale staatssteun aan hun bedrijven terwijl ze het onze bedrijven moeilijk maken. Arbeiders werden uitgeknepen – vaak zelfs tot slaaf gemaakt (de Oeigoeren) om goedkoop te kunnen exporteren. Hun lonen worden artificieel laag gehouden, waardoor ze niet kunnen consumeren wat ze zelf produceren. Het overschot werd gedumpt op onze markt, waar het onze industrie verpletterde. Hele sectoren – staal, auto’s, chips, machines – verdwenen hier als sneeuw voor de zon. En China is niet de enige. De EU beschermt haar landbouw met torenhoge subsidies. Canada en Mexico profiteren van handelsvoordelen zonder hun deel van de afspraken na te komen, zoals het tegenhouden van illegale migratie en drugs.

Is het dan gek dat Trump eindelijk zegt: genoeg is genoeg? Trumps tarieven zijn geen wanhopige maatregel van een onwetende zakenman, zoals de elite graag beweert. Ze zijn een doelgericht instrument om oneerlijke handelspraktijken aan te pakken en het speelveld gelijk te trekken. Trump heeft simpelweg gezegd: als jullie tarieven opleggen aan onze producten, leggen wij tarieven op aan die van jullie. Als jullie onze bedrijven benadelen, beschermen wij de onze. Waarom zou dat onredelijk zijn? Het is niets anders dan wederkerigheid – een basisprincipe van internationale betrekkingen.

Onder Trumps eerste termijn, vóór de pandemie, zagen we de laagste werkloosheid in decennia. De lonen stegen, vooral aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Er kwamen hernieuwde investeringen in de Amerikaanse maakindustrie. De industriële basis werd versterkt, met alle economische en geopolitieke voordelen van dien. Een land dat niet in staat is zijn eigen fundamentele producten te maken, is kwetsbaar in tijden van crisis – dat hebben we gezien tijdens de pandemie. Het leidde er ook allemaal toe dat handelspartners eindelijk bereid waren om serieus te onderhandelen. Dit zijn geen toevalligheden. Dit zijn de resultaten van een president die eindelijk opkwam voor Amerikaanse belangen in plaats van die van multinationals en buitenlandse regeringen.

Trumps benadering is niet perfect. Er zijn uitdagingen en complicaties. Sommige prijzen kunnen stijgen. Maar liever hoge prijzen dan massale werkloosheid: je moet eerst een baan hebben om überhaupt te kunnen consumeren, tenslotte. Wat heb je aan goedkope Chinese producten als je geen inkomen hebt? Bepaalde sectoren die afhankelijk zijn van import kunnen tijdelijk last hebben van aanpassingsproblemen. Maar deze kortetermijnpijn is een noodzakelijke investering in onze toekomst. We kunnen niet doorgaan op de huidige weg, waarbij we ons land economisch uithollen. Na decennia van economisch zelfbedrog hebben we eindelijk een leider die durft op te komen voor Amerikaanse werknemers en bedrijven. Iemand die niet bang is om het systeem te verstoren en moeilijke beslissingen te nemen. Iemand die begrijpt dat economische macht de basis vormt voor nationale veiligheid en soevereiniteit.

Het is tijd dat we ophouden ons te verontschuldigen dat we onze eigen economie beschermen. Het is tijd dat we opkomen voor eerlijke handel in plaats van onze handelspartners te laten wegkomen met vals spel. Het is tijd dat we Amerika weer op de eerste plaats zetten. Want als wij het niet doen, wie dan wel?”

Beeld: zelf gebakken met ideogram.ai