Flexgekte

Flexgekte

De flexmens is een wandelende paradox. Hij moet standvastig en flexibel zijn, proactief en reactief, autonoom en onderhorig. Is dat vol te houden? Wordt een mens daar gelukkig van?

De Amerikaanse socioloog Richard Sennett wees meer dan tien jaar geleden al in The Corrosion of Character al op de ontwrichtende werking van de door de globalisering geïnduceerde flexibilisering van ons leven. Vier jaar geleden liet de Duitse socioloog Hartmut Rosa in Beschleunigung zien dat de huidige flextijd met zijn versnelling van het levenstempo ons in toenemende mate ziek maakt.

Vooral depressie licht Rosa er uit, als ?pathologie van de tijd?. Daar bedoelt hij drie dingen mee: het is de stoornis van deze tijd, het is de gestoorde manifestatie van de druk van de versnellende tijd en de omineuze verschijning van iets wat zich achter alle snelheid roert: stilstand, impasse, toekomstloosheid, leegte, zingebrek. Flexgekte dus.

Bert van den Bergh en Marli Huijer in de Volkskrant (06-08-2009)

Deel:

Geef een reactie