Wendy McNeill: weer plezierig zwartgallig

Het heeft wat langer geduurd dan verwacht, maar volgende week verschijnt dan toch het nieuwe album van de in Spanje woonachtig Canadees-Zweedse singersongwriter Wendy McNeil: ‘One Colour More’. Net als haar vorige plaat ‘For the Wolf… a Good Meal’ is het een conceptalbum geworden, nu met immigratie als thema. “Maar deze keer wilde ik een serie korte verhalen maken die gebaseerd waren op de werkelijkheid, niet één lang mythisch verhaal.” De muziek heeft er niet onder geleden.

Eigenlijk was ‘One Colour More Begin’ begin 2013 zo goed als klaar. Een album over ‘immigratie’, moest het worden, over mensen die hun leven een nieuwe wending wilde geven, ‘een kleur extra’ wilde toevoegen. De nummers waren er al, opgenomen en wel. Het album hoefde alleen nog even gemasterd te worden. Als ze eenmaal het hiertoe benodigde geld zou hebben (10.000 dollar) zou het een klusje van niets zijn. Oktober 2013, dat moest makkelijk haalbaar zijn. Dacht Wendy McNeill toen nog. Via de crowdfunding-site Indiegogo deed ze een poging geldschieters aan te trekken trekken. Met succes: in een kleine twee maanden had ze voldoende geld bij elkaar verzameld om het album te masteren.

Hoe is het je bevallen om geld via een crowdfunding-site als Indiegogo op te halen?

“Dat viel nog niet mee. Ik moest zelf mijn marketing doen om financiers te werven. En dat viel me zwaar, zeker in het begin. Ik ben van nature geneigd om niets van anderen te vragen, zelfs niet van mijn beste vrienden, dus ik voelde een enorme schroom om met de pet rond te gaan. Maar gelukkig bleek mijn artisieke ambitie groter dan mijn trots, en ik heb ik toch mijn best gedaan om er wat van te maken. Mijn grootste angst was dat niemand een bijdrage zou storen. Maar veel mensen bleken best bereid om mij financieel te steunen. En het mooiste is dat ik me veel meer verbonden voel met de mensen die mij hebben gefinancierd. En zij met mij, hoor ik van veel van mijn geldscheieters – ze vinden dat ze werkelijk een bijdrage hebben geleverd aan de totstandkoming van de plaat. Al me al heeft de Indiegogo-campagne mij enorm geholpen. Ik zou het zeker weer zo doen.”

Je hebt in enkele maanden het geld dat je nodig dacht te hebben bij elkaar weten te brengen. Hoe kan het dan dat het daarna meer dan een jaar heeft geduurd voordat ‘One Colour More’ verscheen?

“He bleek dat er een nog een lied extra moest worden toegevoegd. Een verdwaald liedje, ‘a stray song’. Mijn moeder is vorig jaar overleden en ik voelde dat ik voor haar een extra nummer op de plaat moest zetten. Zij was was Frans-Canadees, dus ik wilde een Franstalig lied opnemen. Het is ‘J’arrive à la Ville’ geworden, geschreven door de ongelofelijk begaafde artieste Lhasa de Sela.” ‘J’arrive à la Ville’ gaat over iemand die aankomt in een stad om een nieuw leven te beginnen en het oude achter zich te laten. “Het sluit aan op de andere nummers op de plaat omdat het ook over immigratie gaat.”

Waarom heb je immigratie als thema gekozen?

“Ik ben afkomstig uit Canada, heb jarenlang in Zweden gewoond en verblijf nu in Spanje. Ik ben vaak verhuisd in mijn leven, ben maar al te vaak een buitenstaander en nieuwkomer geweest. Ik denk dat dit een groot stempel op mij heeft gedrukt. Vroeger had ik allerlei mechanismen om me staande te houden als ik werd gepest of genegeerd. In de loop van de jaren heb ik ook een enorme sympathie ontwikkeld voor iedereen die niet helemaal paste in het gangbare sjabloon. Als volwassene ben ik ook enorm beïnvloed door wat ik heb meegemaakt als nieuwkomer in Zweden. In Zweden worden alle nieuwe immigranten aangemoedigd om de taal te leren en vertrouwd te raken met de Zweedse gewoonten en zeden. Ik heb er als immigrant mensen ontmoet uit alle hoeken en gaten van de wereld, van allerlei sociale klassen en met zeer uiteenlopende beroepen. Ik hoorde van hen veel ongelooflijke verhalen over verlies, over hoop, over moed. Ik heb al deze ervaringen in muziek willen vatten. Juist nu, nu we in een gevaarlijke tijd leven, nu extremistische en racistische ideeën de kop opsteken in Europa en vele andere plaatsen in de wereld. Ik hoop met deze nummers bij te dragen aan een grotere verdraagzaamheid.”

Je vorige album was een conceptalbum met een duidelijke verhaallijn, dit album niet. Vanwaar die keuze?

“Op zich houd ik van een verhaal dat zich uitstrekt over verschillende nummers zoals de sprookjesachtige vertelling ‘For the Wolf… a Good Meal’ dat doet. Ik heb in mijn enthousiasme zelfs gewerkt aan een vervolg op ‘For the Wolf… a Good Meal’. Maar ik vond dat ik eerst deze plaat moest maken. En voor mijn gevoel zitten er aan een thema als immigratie zo veel aspecten dat dit vraagt een plaat met heel verschillende verhalen, vanuit heel verschillende perspectieven.”

Op ‘One Colour More’ spelen dezelfde muzikanten mee als op ‘For the Wolf… a Good Meal’. De instrumentatie – met jou op accordeon – is ook grotendeels dezelfde. Toch klinken de twee albums anders. Maar waar zit ‘m dat verschil in? Het is lastig er de vinger op te leggen.

“Het verhaal van ‘For the Wolf … a Good Meal’ speelt zich grotendeels af in een onderwaterwereld – dus er waren veel vreemde, op elkaar inwerkende en rondechoënde ‘plings’ en ‘plongs’ horen. Veel van de verhalen op ‘One Colour More’ spelen zich af op de prairie of in grote stad. De nummers klinken daarom ook wat meer van deze wereld dan die op ‘For the Wolf…’.”

Wel is de toon net als op ‘For the Wolf…’ nogal donker, bevestigt Wendy. In één nummer, ‘Papusza and the Crows’, is bijvoorbeeld een kraai aan het woord (of liever gezegd een voorouderlijke geest in de gedaante van een kraai), die het tragische verhaal van de zigeunerdichteres Papusza vertelt: zij wilde met haar gedichten begrip kweken voor de Roma maar haar gedichten leidden juist tot onbegrip, zodat Papusza door haar eigen volk werd verstoten. Elders klinkt een somber gestemd koor van geesten. Of klinkt het alsof er op het kerkhof een grindpad wordt aangeharkt.

Kortom, liefhebbers van de intelligente en plezierig zwartgallige muziek van Wendy McNeill kunnen gerust zijn: het heeft even geduurd voordat ‘One Colour More’ er was, het album heeft een heel ander opzet dan ‘For the Wolf… a Good Meal’, maar de muziek heeft er niet geleden.

Wendy McNeill vertelt over ‘One Colour More’ op Indiegogo.

Het album verschijnt op 26 september 2014.

Op 13 december 2014 is Wendy McNeill in Den Haag.