De echte oppervlakkigen

Ironie is maar al te vaak gemaskeerde domheid – het niet kunnen bevatten van een idee, beeld, emotie of tegenstelling en er daarom maar een quasi-geestige draai aan geven. En dan de vraatzuchtige zelfvoldaanheid die doorklinkt in de lach van degene die de ironie oppikt of althans denkt op te pikken.

Mensen die zich op de borst kloppen vanwege hun gevoel voor ironie zijn dol op woorden als schuddebuiken – en in het algemeen op archaïsch, lees oubollig taalgebruik, als zijnde een teken van dubbele bodem, verfijnde kritiek, humor.

Roel Bentz van den Berg over ‘de echte oppervlakkigen’ in NRC Handelsblad van 16-2-2007