Onder ons gezegd en geschreven

Er is een probleem met schrijvers.

Als wat een schrijver schreef, uitgegeven werd en in vele, vele exemplaren verkocht, dacht hij dat hij een groot schrijver was. Als wat een schrijver schreef, uitgegeven werd en in een middelmatig aantal exemplaren verkocht, dacht hij dat hij een groot schrijver was. Als wat een schrijver schreef, uitgegeven werd en in heel weinig exemplaren verkocht, dacht hij dat hij een groot schrijver was. Als wat de schrijver schreef nooit uitgegeven werd en hij het geld niet had om het zelf uit te geven, dan dacht hij dat hij werkelijk een groot schrijver was.

De waarheid was echter dat er heel weinig grootheid was. Het was bijna niet-bestaand, onzichtbaar. Maar je kon er zeker van zijn dat de slechtste schrijvers het meeste zelfvertrouwen hadden en het minst aan zichzelf twijfelden. Hoe dan ook, schrijvers moesten vermeden worden, en ik probeerde ze te vermijden, maar het was bijna onmogelijk. Zij hoopten op een soort van broederschap, een soort van saamhorigheid. Het had allemaal niets te maken met schrijven, het hielp allemaal niets eenmaal achter de schrijfmachine.

Charles Bukowski in Vrouwen (vertaling Susan Janssen)/Beeld: Pixabay.com