Als ik rijk was… (Over geld)
Wat zou je doen als je geld genoeg had? Een vraag die vaak wordt gesteld en zelden beantwoord. Terwijl het antwoord toch duidelijk is.
De meeste mensen zouden precies hetzelfde doen als nu. Want:
Of ze zijn al tevreden met wat ze doen; ze doen al wat ze willen, dus extra geld zou geen verandering brengen. Geld is een bijkomstigheid, al dan niet prettig.
Of ze zijn niet tevreden met wat ze doen. Geld zou hier geen verandering in brengen. Geld is misschien een middel om dromen te verwezenlijken, maar het is zeker niet het enige middel en al helemaal niet het belangrijkste middel. Belangrijker dan geld zijn wilskracht, durf, inzet, enthousiasme en talent nodig; je moet er de persoonlijkheid voor hebben om je dromen na te jagen. Geld maakt het iets makkelijker dit te doen, maar zonder geld gaat het ook. Waarom doen de mensen die ontevreden zijn met wat ze doen niet iets anders als ze dat zo graag willen? Kennelijk omdat ze het toch niet zo graag willen. Dus zullen ook niet snel iets anders doen als ze wel geld genoeg hebben. Geldgebrek is niet het probleem en geld is niet de oplossing.
Of, derde mogelijkheid, ze weten niet zo goed of ze tevreden zijn of ontevreden. Zouden die mensen werkelijk iets anders gaan doen als ze opeens volop geld tot hun beschikking hadden? Welnee, meer geld betekent meer mogelijkheden, en meer mogelijkheden betekent nog meer verwarring. En deze mensen vinden het leven al zo ingewikkeld.
Voor deze derde groep – de zoekers, de lafhartigen, de twijfelaars en weifelaars, de ‘had ik maar meer geld, dan zou ik misschien gelukkiger zijn’-achtigen – lijkt de Miljonair Fair te zijn bedacht. Voor mensen die even willen proeven van het rijke leven, maar zich er nooit op zullen storten.
We waren gisteren met z’n duizenden op het VIP diner (nee, niet het VIP-VIP diner, voor de échte VIPS, maar toch). Daar stonden we en verlustigden ons in de aanblik van mensen die hun dromen hebben waargemaakt, of – nog beter eigenlijk, hadden ze maar niet zo roekeloos moeten zijn – daar jammerlijk in hebben gefaald, van Ruud Gullit (zonder echtgenote!) tot Rob Oudkerk (met echtgenote!).
Daar keken we onze ogen uit, naar de onbedekte vrouwen die er goed aan hadden gedaan meer aan te trekken en naar de geklede vrouwen die er goed aan hadden gedaan zich meer te ontbloten. En gelukkig was daar ook nog een high-tech drumstel waarvan het gebeuk alleen door een koptelefoon te horen was, zodat we ons de blaren op onze vingers konden slaan zonder iemand lastig te vallen. Als zo’n drumstel dertig jaar geleden op de markt was geweest, had ik het misschien van mijn ouders gekregen, had ik in stilte de weg naar mijn dromen kunnen drummen en was ik nu rijk geweest.