De kromme loop van het recht (Over Edwin de Roy van Zuydewijn)

De kromme loop van het recht (Over Edwin de Roy van Zuydewijn)

Je ziet hem wel eens lopen door de stad, op weg naar de sportschool of de sociale dienst. Zonder vrouw, alleen vergezeld van zijn hond (nee, niet Paco maar een opvolger, die hij verwent alsof het zijn enige kind is). En je komt zijn naam wel eens tegen in de krant. Vandaag weer.

‘Niemand weet meer wie onderzoek naar Edwin de Roy’ bestelde, kopt De Volkskrant boven een artikel dat zelfs voor ingewijden moeilijk te volgen moet zijn. Maar de essentie is wel duidelijk: 1. Edwin de Roy van Zuydewijn leeft in onmin met de koninklijke familie en 2. het leven wordt hem zuur gemaakt. In het verleden door diezelfde koninklijke familie. Nu opnieuw? In een kort geding wilde De Roy van Zuydewijn weten wie de opdrachtgever was van de detectives die veroordeeld waren omdat ze illegaal hadden zitten wroeten in zijn leven – en o.a. naar zijn belastinggegevens onderzoek hadden gedaan.

Helaas, de detectives wisten niet meer wie hun klant was geweest. Vergeten…

(Hoe zal dat gegaan zijn?

“Heeft u ooit in opdracht van het koninklijk huis gehandeld?

“Hoe zegt u, edelachtbare?”

“Heeft koningin Beatrix u opdracht gegeven de wet te overtreden?”

“Wie zegt u, edelachtbare? Bea Trix? Die ken ik niet…”

“Vond u niet dat zij een sterke gelijkenis vertoonde met het portret op de euromunten die zij u in uw handen drukte?”

Zo ongeveer, denk ik).

Vergeten! De advocaat van De Roy van Zuydewijn lijkt dit heel onwaarschijnlijk; hij wil dat de rechter de betreffende detective een dwangsom oplegt om diens geheugen op te frissen. Waarmee een volgende hoofdstuk in deze slepende affaire kan beginnen.

Geen idee hoe sterk De Roy van Zuydewijn staat, wel dat hij de strijd tegen het koningshuis nooit zal winnen, zeker niet nu er zo veel machtige partijen tegenover hem staan (tot premier Balkenende en Elco Brinkman toe). Want wat is voor hem de best mogelijke uitkomst? De Willem Oltmansprijs: een schadevergoeding van een paar miljoen euro.

Tel uit je winst. De berooide van Zuydewijn (grapje) zal met al het geld van de wereld z’n verwoeste leven niet kunnen terugkopen. Hij zal geen werk meer krijgen aangeboden (geen werkgever die z’n handen wil branden aan iemand met zo’n verleden, geen klant die met hem in zee wil). Zijn reputatie zal wel nooit volledig worden hersteld (hij is en blijft in de publieke opinie waarschijnlijk iemand met een ‘luchtje’, een querulant die ruzie maakt met de sympathieke Oranjes, en een fantast, met z’n complottheorieën over het ANP en z’n artikel dat Prins Bernhard de Hoffmans-affaire in scène zou hebben gezet).

Waarom dan nog verder vechten?, vraag je je af, als de loop van het recht toch krom is? Voor die mogelijke schadevergoeding? Maar wat heb je aan dat geld als je leven verder toch verwoest is? Misschien gelooft hij tegen beter weten in nog op een volledige overwinning? Is het idealisme? Of vecht hij omdat hij nog maar zo weinig te verliezen heeft?

Ik zou het wel weten: ik zou de strijd opgeven en emigreren naar een ver land en proberen daar een anoniem bestaan op te bouwen. Maar ja, helden zitten zo niet in elkaar.

Deel:

Geef een reactie