Spoiler alert (Over One Day)
Sommige mensen lezen geen recensies van films en series. Ze willen zich niet laten beïnvloeden door iemand anders, zeggen ze, en willen vooral hun eigen mening vormen. Het gevolg is dat ze uren kwijt zijn met zoeken op Netflix en andere streamingdiensten, en vaak na een paar minuten kijken zijn afgehaakt nadat eindelijk ze iets hebben gekozen. Waarna ze iemand die ze kennen raadplegen om advies. Zich dus toch laten beïnvloeden, al telt het misschien niet als het de invloed van een vriend of kennis is.
En zo vroeg iemand mij laatst of ik nog wat ‘leuks’ wist om te kijken. Ik dacht meteen aan de serie One Day, een hit op Netflix. Wisselend ontvangen, maar dat lijkt me ideaal voor iemand die per se tot een eigen oordeel wil komen. Als iedereen een serie goed of slecht vindt, kun je daar gewoon bij aansluiten. Bij een serie van waarover de meningen verdeeld zijn, zul je daarentegen je eigen positie moeten bepalen.
Van een echt goed geïnformeerd oordeel is daarbij geen sprake. De meeste mensen zijn nu eenmaal beducht voor spoiler alerts. Dus als iemand je vraagt waar een film of serie over gaat, moet je nogal wat informatie achterwege laten. Net genoeg om hun een indruk te geven van wat ze mogen verwachten, maar niet zoveel dat hun de lust om te kijken vergaat. Erg lastig. Want wat ik als achtergrondinformatie beschouw, ziet een ander al snel als een spoiler alert. Daarbij komt dat ik het liefst de hele plot verklap. Want wat is een plot anders dan een kapstok om waar het werkelijk om draait aan op te hangen? Als je weet waar het verhaal naartoe gaat, kun je je veel beter concentreren op de personages, kun je de dialogen beter begrijpen en vallen je allerlei belangwekkende details op. Vandaar ook dat het zo bevredigender is een film of serie voor een tweede keer te zien: je haalt er veel meer uit dan de eerste, toen het plot je begrip in de weg stond.
Maar goed, toch een poging. Aangezien er nu eenmaal vele malen meer films en series (rond de 1,2 miljoen, volgens IMDB) dan verhalen (3,5,7,9 of 15) zijn, is het onvermijdelijk dat One Day doet denken aan eerdere werken. Vooral aan Harry met Sally en Normal People, zeg ik in navolging van allerlei recensenten (ik spel recensies altijd). One Day gaat over twee mensen die voor elkaar bestemd lijken. Net als bij Harry en Sally en bij Normal People volg je hoe hun levens zich over enkele jaren ontwikkelen, zie je goed ze het met elkaar hebben en hoe ze zonder elkaar incompleet zijn, terwijl ze dat zelf soms niet lijken te willen weten. Ook een film als Revolutionary Road lijkt een inspiratiebron. Niet alleen omdat de hoofdrolspeler eenzelfde charisma heeft als de jonge Leonardo di Caprio, maar ook omdat het verhaal doorloopt nadat de twee hoofdrolspelers elkaar hebben gevonden. Misschien hebben de makers ook het klassieke verhaal van Orpheus en Eurydice in het achterhoofd gehad.
Wat te vinden van One Day? Het is geen wonder van originaliteit, dat moge duidelijk zijn. Ook zitten er een paar rare witte plekken in het scenario. Merkwaardig bijvoorbeeld dat de Indiase komaf van Emily geen enkele rol speelt, terwijl het standsverschil tussen de twee wel wordt benadrukt. Waarom zien we haar ouders trouwens nooit, terwijl die van Dexter nauwelijks van het scherm zijn te slaan? Ik ben het ook eens met de recensenten die vinden dat de bijrolspelers slecht zijn uitgewerkt. Onvermijdelijk lijkt me: veel van die bijrolspelers komen als er een sprong in de tijd wordt gemaakt uit het niets en verdwijnen ook opeens weer, terwijl Emily en Dexter elke aflevering weer in beeld zijn.
Maar misschien is die fletse uitwerking van de andere personages trouwens eerder een verdienste dan een tekortkoming van het scenario. Misschien versterkt het dat gevoel dat de twee bij elkaar horen alleen maar: dat alleen zij mensen van vlees en bloed zijn, dat ze samen een levensechte dynamiek hebben – een ‘chemie’- die ontbreekt in de omgang met anderen, en dat zij – al is het maar in gedachten – altijd aanwezig blijven in elkaars leven terwijl andere mensen slechts passanten zijn. In elk geval sloeg dat gevoel wel op mij over. Wat keek ik graag naar Dex en Em!
Het was zelfs zo dat ik niet anders kon dan aflevering na aflevering kijken, tot diep in de nacht. Ik weet niet of One Day zo’n goede serie is, maar als je dat voor elkaar krijgt doe je als maker toch iets goed.
Beeld: Zelf gebakken met Dall-E 3