Persmomentje (Over mijn interview met NRC Handelsblad)
Inderdaad, mijn e-mailadres is jan@xs4all.nl. Sterker nog, ooit was ik bereikbaar via jan@hacktic.nl. Ja, ik ben een van de eerste Jannen die in Nederland het internet opging, misschien wel de eerste Jan. Maanden, misschien wel jaren voordat je in tijdschriften koppen tegenkwam als ‘Internet of Internep?’, voordat captains of industry klaagden dat de hype van de ‘bulletin boards’ nog niet voorbij was, voordat je je van Maurice de Hond moest bezinnen op je ‘internetstrategie’ – lang voor dat alles maakte ik al vluchten in cyberspace. Begrijpelijk dus dat NRC Handelsblad me een jaar geleden interviewde voor een verhaal over internetpioniers.
Ik heb destijds weinig ruchtbaarheid aan het stuk gegeven, en mijn persmomentje zeker niet uitgevent via allerlei sociale media. De moderne wetten van de persoonlijke marketing schrijven misschien anders voor, maar ik wilde nu vooral geen aandacht trekken. Sowieso vind ik het vervelend om in het middelpunt van de belangstelling te staan, en al helemaal als ik daardoor een verkeerde indruk wek. Geen verwachtingen wek die ik niet kan waarmaken, bedoel ik, geen valse hoop geef. En dat gevaar deed zich hier voor.
Het artikel ging, volgens de kop ‘Wat er overbleef van de belofte die het internet ons deed’ en, volgens het intro kwam ‘de idealistische voorhoede over de belofte van toen en de realiteit van nu’ aan het woord. Hoe graag ik mezelf ook op de borst klop, ik heb me destijds niet aangemeld bij de hackers van HackTic en later bij de techneuten van XS4all vanwege een of andere belofte die het internet me had gedaan. Hoe graag ik het ook zou willen, ik ben geen idealist. En als ik ooit heb deel uitgemaakt van een voorhoede, dan was dat niet expres. Dat stond ook allemaal wel in NRC Handelsblad, maar door de opzet van het artikel zou het beeld kunnen ontstaan dat ik over een vooruitziende blik beschik, terwijl het tegendeel het geval is.
Was de oorspronkelijke kop – Tuuuuuuut-titamtamtamtitam-pieeep-paaap-puuuuu-tuuuuuuuuuuuuuuut – maar gehandhaafd, daar kon ik me nog aardig in vinden. Want ik deed maar wat toen ik me aansloot bij de echte internetpioniers – modem aan, ergens inbellen en me verwonderen over wat ik aantrof. Het was uit onbezonnenheid, niet vanwege mijn profetische gaven dat ik me in de virtuele wereld begaf. Ik ben niet ook niet teleurgesteld dat mijn dromen van toen niet zijn uitgekomen – ik droom nooit, ook niet in mijn slaap.
Geloof me, ik ken visionairs en ik ben er geen.
Verbeeld me maar niets.
Beeld: Pixabay.com