Vertrouwde oude wereld (Over Star Trek Strange New Worlds)
Naar Star Trek Discovery en Star Trek Picard kijk ik als een ramptoerist. Ik vind het afschuwelijk wat zich op mijn televisiescherm afspeelt. Maar ik word er ook door aangetrokken omdat het zo slecht is. En ik blijf kijken uit leedvermaak, uit ongeloof, uit hoop dat het eindelijk wat beter wordt, uit nieuwsgierigheid of het zo slecht blijft. Ik voel me bezwaard dat ik kijk, want de programmamakers van CBS vatten dit wellicht op als een teken van waardering. En ik er medeplichtig aan ben dat Discovery en Picard blijven voortetteren.
Aan de andere kant: misschien beschouwen ze het bij CBS eerder als een blijk van waardering voor Star Trek dat ik me zelfs door deze mislukte pogingen om het ‘merk’ Star Trek nieuw leven in te blazen niet laat afschrikken. En dat ze zich aangemoedigd voelen om meer series te maken. Dat zou mooi zijn, want Star Trek heeft best nog potentieel. Daar ben ik van overtuigd, nu ik een paar afleveringen van Strange New Worlds heb gezien, de derde in de reeks nieuwe Star Trek-series (de vierde eigenlijk; de kinderserie Lower Decks laat ik even buiten beschouwing).
Strange New Worlds is een verademing vergeleken bij Discovery en Picard. De titel doet misschien anders vermoeden, maar je treedt als kijker een vertrouwde oude wereld binnen: de wereld die we kennen van Star Trek TOS t/m Star Trek Enterprise maar sinds 2005 verdwenen leek. Het is bepaald geen vernieuwende serie, zoals TNG en Deep Space Nine dat destijds wel waren, maar misschien komt dat nog wel. Voorlopig – ik heb vier afleveringen gezien – biedt Strange New Worlds verhalen die niet hadden misstaan in de latere seizoenen van TOS of de eerste seizoenen van TNG. Vintage Star Trek dus. Opbeurende en intelligente verhalen, waar – dat waren we door Discovery en Picard ontwend – wél een kop en staart aan zit.
En met karakters van vlees en bloed. Of liever gezegd met zeker één karakter van vlees en bloed (en een goede kop en een geweldige coupe), te weten Captain Pike – de andere karakters zullen nog wel beter worden neergezet, mag je verwachten.
Pike dus. Een man die weet dat hij binnen afzienbare tijd dood gaat. Aanvankelijk leidt dat tot depressies en lethargie, want waarom zou je moeite doen om wat van je leven te maken als het je toch wordt ontnomen? Maar gaandeweg leert hij dat het leven te kostbaar is om te verspillen. Juist omdat de dood om de hoek ligt, kun je maar beter zorgvuldig omspringen met je leven. Het maakt hem tot een betere leider dan toen hij nog niet stilstond bij zijn sterfelijkheid: hij kan anderen erop wijzen wat er gebeurt als je niet nadenkt over de mogelijk rampzalige gevolgen van je daden. Als je je niet kunt voorstellen dat het leven eindig is – dan roep je al snel een wereldoorlog die je niet kunt winnen en ander onheil over jezelf af. Misschien niet de meest diepzinnige gedachten, maar het prikkelt de geest wel – en dat kan je van Discovery en Picard niet zeggen.
De ramptoerist in mij is nog niet aan zijn trekken gekomen bij Strange New Worlds. Nu maar hopen dat er geen ongelukken gebeuren.
Star Trek Strange New Worlds wordt uitzonden door SkyShowtime Nederland (naar eigen zeggen ‘Het thuis van iconisch entertainment’. Ik heb er niet veel iconisch entertainment – wat dat ook moge zijn – kunnen ontdekken, moet ik zeggen – dus weet niet hoe lang ik blijf hangen).