Recensie Sargasso.nl: rijp en groen op grauw blog

Sargasso is opgezet om samen met burgers tot verhalen te komen van ‘progressieve signatuur’. Maar of dat lukt?

Sargasso is ‘een onfhankelijke stichting met een bestuur’, meldt het colofon van Sargasso.nl. Dat zal best, maar waar staat deze stichting met die merkwaardige naam voor?

De pagina Over Sargasso biedt gelukkig uitsluitsel: “Het is onze missie journalist en burger dichter bij elkaar te brengen. Onze bloggers nemen het nieuws en ontleden het. Lezers reageren daarop. Journalisten ontdekken leads op het blog en werken die uit tot grotere verhalen. Lezers doen suggesties die de redactie oppakt. De samenwerking tussen journalist en burger kan tot grote verhalen leiden.” Daarbij heeft Sargasso  naar eigen zeggen ‘een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch’.” Aha. Een soort linkse tegenhanger van Geen Stijl, dát is dus de bedoeling.

Zwalkende site

Of Sargasso slaagt in die opzet om in samenspraak met burgers tot verhalen te komen (die ook nog eens van progressieve signatuur zijn)?

Tja, niet echt. De site maakt een zwalkende indruk. Deels komt dit misschien door de vormgeving (alsof de makers een eerbetoon aan PHP Nuke hebben willen brengen – WordPress onwaardig in elk geval). De opzet van de site als blog helpt ook al niet mee; je blijft scrollen. De weinig journalistieke opzet van de site speelt Sargasso eveneens parten: geen aantrekkelijke rubrieken (‘Dossiers & Series’, ‘Data’ – veel saaier kom je ze niet tegen), nietszeggende koppen als ‘Het beleid, niet de vluchtelingen’ en ‘Straatverbod’, geen enkele hiërarchie in de artikelen.

De vloek van vrijwilligers

Het grootste probleem zit ‘m in de schrijvers die bij de site zijn aangesloten. Sargasso heeft geen vaste redactie maar drijft op vrijwilligers. Het lijkt er sterk op dat zij de hele inhoud bepalen. Of liever gezegd: het lijkt er sterk op dat alle artikelen die worden toegestuurd gretig worden geplaatst, zonder enige selectie. Zo krijg je rijp en (vooral) groen door elkaar.

Op zich zitten er er goede auteurs tussen, en mag Sargasso zich gelukkig prijzen met mensen als Karin Spaink en Christian Jongeneel. Alleen lijken veel vrijwilligers maar wat te doen. Dat kun je ze niet allemaal kwalijk nemen, gezien de diffuse redactionele formule van Sargasso en de vermoedelijk geringe begeleiding van auteurs. Maar ook de bijdragen van iemand als Stephan Ockhuijzen (bestuurslid én redacteur) blijken zeer wisselvallig. Wat moet de lezer bijvoorbeeld aan met een eenregelig artikel dat George Michael is overleden? Is dat nou een mededeling van progressieve signatuur?

Lezersreacties genoeg, maar…

Sargasso bestaat sinds 2001 en is een van de eerste blogs van Nederland. Alleen al daarom krijgt de site veel bezoekers.

En (dus) ook veel lezersreacties. Helaas zijn die nogal eens van het niveau ‘Ja ja Sargasso, je bent de outlet voor staats- en VN propaganda. We weten het wel.’

Waarschijnlijk heeft het bestuur van Sargasso de hoop op ‘suggesties die de redactie oppakt’ om ‘samen met burgers een groot verhaal de wereld in te brengen’ enkele jaren geleden al achter zich gelaten.

(Eerder verschenen op Stopthepress.nl)