Ying Jan en zijn vrienden
‘Ying Jan’, noemen mijn vrienden met wie ik op weg naar Mexico ben. Ik heb het er ook naar gemaakt. Ik heb ze ‘Tomorrow never knows’ van The Beatles laten horen, waarvan de tekst is gebaseerd op het Tibetaanse Dodenboek. Ik heb voorgelezen uit een boekje van Arthur Schopenhauer. ‘O jee, er zit een filosoof in ons midden’, hoor ik mijn reisgenoten denken.
Ik zal me maar inhouden, want ik moet ik mijn vrienden te vriend houden. We moeten de komende weken samen door een deur kunnen. En bovendien zijn zij zijn stuk voor stuk maatschappelijk geslaagde veelverdieners en het zou zonde zijn ze tegen mij in te nemen. Wie weet wat ik ooit nog aan ze heb?
De weg naar succes is geplaveid met vrienden. Zaken doe bij voorkeur met je vrienden. Je krijgt meer van mensen gedaan als ze je als vriend beschouwen. In mijn vakantieboek ‘How to win friends and influence people’ van Dale Carnegie lees ik hoe ik het moet aanleggen:
1. Toon interesse in andere mensen. Het woord ‘ik’ is het meest gebruikte woord in gesprekken. Fout! Praat over de ander.
2. ‘Smile!’ Een gulle lach straalt uit op iemands omgeving: in een volle trein in de spits kan een glimlach een zonnestraal tussen vele donderwolken zijn.
3. Spreek iemand aan met zijn naam. Dan voelt iemand zich aangesproken en zal hij aandachtiger luisteren naar wat er gezegd wordt.
4. Luister goed en laat anderen over zichzelf praten. Zie 1.
5. Praat over zaken die de ander interesseren. Als hij een groot zeilfanaat is, kan het helpen hem je eigen zeilervaringen te vertellen en om advies te vragen.
6. Laat de ander zich belangrijk voelen. Zie 1.
Zuchtend leg ik het boek van Carnegie terzijde. Waardevolle adviezen, daar niet van. Maar het zal me wel nooit lukken ze op te volgen. Niet gewiekst genoeg. Van Schopenhauer hoeft het ook niet: “Een genie kan eigenlijk geen gezelschapsmens zijn, want welke dialogen kunnen er nu net zo intelligent en onderhoudend zijn als zijn eigen monologen?”
Column voor Freeler