Gezondheidszorg steeds meer iets voor de rijken

‘Hoogste tijd voor marktwerking in de zorg’, zegt werkgeversorganisatie VNO-NCW. Een stelling waar veel voor te zeggen valt.

Als zakenman zie ik tenminste geen wezenlijk verschil tussen een fabriek en een ziekenhuis. Gezondheid is een product. De patiënt een klant. De operatietafel een productiemiddel. En de arts werknemer of zelfstandig ondernemer.

De zakenman in mij staat niet alleen. De grenzen tussen de vroeger zo harde profitsector en zo softe non-profitsector zijn behoorlijk vervaagd. Als ik een lezing geef, zeg ik: ‘Door deregulering en privatisering heeft het budgetmechanisme van de non-profitsector vrijwel overal plaatsgemaakt voor het markmechanisme van het bedrijfsleven.’Als iemand dan vraagt ‘hoe bedoelt u’?, leg ik uit: ‘Minder wetten, meer ondernemerschap, meer klantgerichtheid. Een trend, zeker in de gezondheidszorg.’

Want gezondheid is steeds vaker te koop. Faceliftje, mevrouw? Even aanspannen en u zit weer strak in het vel. Liposuctie, meneer? Ze zuigen u leeg voor u er erg in heeft. U kunt zo naar een privé-kliniek, mevrouw en meneer. Zonder de lange wachttijden en de arrogante artsen die u van uw reguliere ziekenhuis gewend bent.

Ja, u moet er wel voor betalen. Voor ziekenfondspatientjes kent de privé-kliniek geen genade. De chef de clinique en zijn specialisten zijn ondernemers, geen weldoeners. Ze werken in een gezondheidsfabriek, geen sociale werkplaats.

Onrechtvaardig, dat marktmechanisme in de gezondheidszorg? Och. ‘Ten onrechte denkt de overheid dat ‘alles voor iedereen’ collectief verzekerbaar moet blijven’, zegt VNO-NCW. Onbetaalbaar, al was het maar door de toenemende vergrijzing en de steeds duurdere behandelmethoden. Dus stelt de werkgeversvereniging voor de Algemene Wet bijzondere Ziektekosten af te slanken. Ook zou er een ‘uitgeklede’ basisverzekering moeten komen, met bijverzekeringsmogelijkheden. Iedereen blijft recht houden op gezondheidszorg – de een wat meer dan de ander.

De zakenman in mij krijgt er een warm gevoel bij. Maar als ik denk aan dat schoolmeisje bij mij in de buurt met die hazenlip, slaat toch de twijfel toe. Ze krijgt maar geen behoorlijke behandeling omdat haar ouders het niet kunnen betalen. Terwijl die de innerlijke schoonheid van hun dochter zo graag willen omlijsten met een mooi uiterlijk.

(Column voor Freeler)

Reactie van Erik in ’t Veld: “Je maakt de volgende denkfout: Er is verschil in reconstructieve plastische chirurgie en cosmetische chirurgie, wat niet eens plastische chirurgie hoeft te zijn! Jou schoolmeisje is een schoolvoorbeeld van reconstructieve plastische chirurgie, wat altijd onder de ziekenfondswet valt (deze wet heeft niets te maken met het ziekenfonds!), en derhalve keurig vergoed zal worden, ook voor ziekenfondspatiënten. Daarom is mijn advies: eerst de regels en de situatie goed kennen voordat je stemmingmakende onzin op het web zet.”

Re-reactie: Nee, dat wist ik inderdaad niet. Maarreh… vervang ‘hazenlip’ door ‘kleine borsten’ en dan snijdt het betoog wel hout. Schoonheid is in toenemende mate te koop, en dat is jammer voor de minvermogenden onder ons. Niet dat ik een alternatief heb.