De laatste adem (Parents of men)

De laatste adem (Parents of men)

Eert uw vader en uw moeder, zegt de bijbel, en dat is wat ik vandaag doe. Maar meer nog dan met eerbied, ben ik met dankbaarheid en blijdschap vervuld dat ik afscheid van jullie mag nemen. Dankbaarheid voor alles wat jullie hebben gedaan: jullie hebben ons grootgebracht, kennis overgedragen, liefde gegeven, eten klaargemaakt een meer van dat soort zaken, al weet ik zo gauw niet wat. Dankbaar ben ik ook dat jullie niet hoeven mee te maken hoe jullie krachten verder uit je wegvloeien en het verval zijn onvermijdelijke tol eist. Blijdschap voel ik vooral om alles wat jullie nalaten: het mooie huis, de goedgevulde bankrekening. Persoonlijk ben ik blij dat ik de auto van vader waarin ik rondrij nu ook de mijne mag noemen. Ik hoop dat wij jullie nalatenschap eer zullen aandoen voordat ook wij moeten inschikken en plaatsmaken voor jongeren.

Vader! U bent de oudste van u beiden en dat is u zo langzamerhand aan te zien ook. Al jaren schamen wij ons om ons met u in het openbaar te vertonen, en het doet me een groot genoegen dat we u vanaf nu niet meer hoeven weg te stoppen. Het zal u goed doen om te vernemen dat ik uw boeken heb laten veilen. Uw idee om uw verzameling in z’n geheel over te doen aan uw vroegere werkgever heb ik maar laten rusten. Het is nu toch zeker vijf jaar geleden dat u daar vertrok, ik denk niet dat iemand u daar nog kent. Wat moeten ze met een overbodige bibliotheek van een overbodig persoon, zal ik maar zeggen. Niemand luistert naar stemmen uit het verleden. Vader, uw tijd is geweest. Mooi trouwens dat u dat zelf ook inziet, en zo gewillig plaatsmaakt voor anderen.

Moeder! U bent nog niet zo oud als vader, en u had misschien nog een paar jaar in de allerlaagste versnelling kunnen meedraaien. Maar u bent nog maar een schim van de prachtige jonge vrouw die u eens was. De herfst is vroeg ingetreden in uw leven. Fijn dat ons een winterse aanblik bespaard blijft. Ik zie dat u moet huilen, maar waarom? Wat bindt u nog aan ons? Wij kunnen zonder u, wees daarvan overtuigd: u heeft ons uitstekend geleerd om te overleven. Waarom nog langer terugverlangen naar het verleden? Het verleden is net zo dood als de punten van uw grijze haren. Waarom nog langer dromen van een toekomst? Voor de toekomst bent u iets uit het verleden, zoiets als die wrat op uw knie die u onlangs heeft laten verwijderen (achteraf gezien niet nodig, maar goed, ik boek het wel af als ‘klein onderhoud’). Ik hoop dat u in de korte tijd die u nog rest vrede zult vinden met uw besluit. Al was het maar voor ons. Straks gaan wij ons nog schuldig voelen!

Vader. Moeder. Ik zou nog veel meer willen zeggen, maar we hebben deze afscheidsruimte maar voor een uurtje gehuurd. Jullie hebben de tijd (overdrachtelijk gesproken dan), maar wij moeten weer verder. De jeugd zit ons op de hielen, wij willen nog genieten van ons korte leven voordat we jullie achterna moeten. Afscheid nemen is moeilijk, je kunt het maar beter kort houden. Zoals het leven zelf eigenlijk.

Geloof ik geïnspireerd op de nieuwe film Children of Men, over een wereld zonder kinderen. Een wereld zonder ouderen lijkt me geloofwaardiger.

Deel:

Geef een reactie