Mis-leiders (Over slecht management)

Wees eens eerlijk, wat is er nu makkelijker: iemand vertellen dat hij een goed artikel moet schrijven of dat artikel daadwerkelijk schrijven?

Juist.

En wat betaalt er beter?

Al weer goed geantwoord.

Er wordt heel wat gekankerd op managers: in de ziekenzorg, in de kunstsector, in het onderwijs en bij de NS. In het uitgeefwezen is het niet anders. Alle journalisten die ik ken, klagen over hun uitgevers (omgekeerd ook, trouwens). Keer op keer schetsen ze eenzelfde beeld van hardwerkende journalisten, vormgevers en fotografen, die in hun werkzaamheden af en toe hinderlijk worden onderbroken door hun superieuren. Het is dat die superieuren zich niet te veel laten zien op werkvloer, en liever bij medesuperieuren vertoeven op de golfbaan en rond de borreltafel dan zich te bemoeien met het voetvolk. Zodoende verschijnt er toch eens een krant of tijdschrift.

Dat een leidinggevende functionaris – in feite een saboteur – beter betaald krijgt dan iemand die iets uitvoert, zal wel een kwestie zijn van vraag en aanbod. Kennelijk is er veel behoefte aan leidinggevenden in verhouding tot het aanbod, meer dan er behoefte is aan schrijvers en andere mensen die echt iets kunnen. Maar vreemd is het wel.

Dat er zo veel aanbod van managers is, laat zich nog makkelijk verklaren. Want wie wil dat niet? Ondermaats presteren en dan toch in een dikke auto rondrijden, op de golfbaan wat lanterfanteren en een borrel drinken. Zie daar waarom alle HEAO’s, business schools, MBA-opleidingen en andere kweekvijvers voor non-talent overbezet zijn.

Raadselachtig is alleen dat al die golfers en borreldrinkers voorzien in een behoefte. Want die behoefte is er: menige organisatie bezwijkt bijna onder alle leidinggevenden. Zo werd van de week bekend dat de kleine educatieve omroep Teleac een zwaarder en groter management heeft dan de grootste omroepen, terwijl die een veelvoud aan zendtijd moeten vullen. Bijna dertig procent van de 189 full-time medewerkers van Teleac heeft een of andere leidinggevende functie.

Met andere woorden: een baasje per twee uitvoerenden! Maar hoe komt dat? Wie is zo gek om al dat overtollige personeel aan te nemen? Onbegrijpelijk; waarschijnlijk kan alleen een heel slechte manager dit verklaren en kan alleen een hele slechte manager het goedpraten. Wij niet.

Deel:

Geef een reactie