A half year?

In het Engels heb je het nooit over ‘een halfjaar’, in plaats daarvan zeg je ‘zes maanden’. Is dat interessant om te weten? Jazeker, beweer ik, maar er is een ruime categorie Nederlanders die zal antwoorden: ach nee, wat maakt het uit, ze begrijpen je heus wel als je ‘a half year’ zegt. En dat is vast waar. Maar een afwijkende manier van zeggen levert altijd even een kleine botsing op in het hoofd van de luisteraar. Een haperingetje in de verwerking. En hoe meer haperingen, des te meer ‘omwegen’ er bewandeld moeten worden om bij de bedoeling terecht te komen.

Nou en, zegt u? Al die Engelstaligen spreken meestal zelf geen woord over de grens, dan doen ze maar een beetje extra hun best voor degenen die wél de moeite nemen een vreemde taal te leren, ook al spreken ze die vervolgens natuurlijk niet perfect.

Een redenering waar geen speld tussen te krijgen valt. Behalve deze: over de meeste taalaangelegenheden kun je helemaal geen rationele beslissingen nemen. Daarvoor gaat het allemaal te snel én te onbewust. Hoe tolerant je ook wilt zijn voor afwijkingen van de norm in iemands taalgebruik, je zult ze toch automatisch opmerken. Het luistert gewoon niet zo lekker naar een duidelijke tweedetaalspreker. Je zet er eerder de radio bij uit, of zapt sneller weg op je tv. Want afwijkingen staan de boodschap in de weg, of je wilt of niet.

Taalkundige Liesbeth Koenen in Onze Taal (2003)